فیلم مغازه دزدها اثر فیلم ساز ژاپنی کوریدا را دیدم. خانواده ی عجیبی که همه از میان نابسامانی های اجتماعی کنار هم جمع شده اند و خود نیز بخشی از همین سازوکار خراب و فاسد شده اند. عجیب است که دزدی این آدم ها چندان تاثیر بدی بر آدم نمی گذارد اگر چه رفتار ها آشکارا ضد اجتماعی است، شاید چون ما در پس پشت همه ی این رفتار ها ، علل پیدایش آنها و جامعه ی ظاهرا مرفه و در واقع سرشار از تضاد و بی عدالتی را هم می بینیم. این چهره از ژاپن برای من تازگی داشت همان طور که فیلم پارازیت یا انگل که جایزه ی اسکار هم برد، چهره ی دیگری از کره ی جنوبی را به تصویر می کشید.
جوامع پیشرفته هرچند هم چنان چشم انداز دلپذیر کشور عقب مانده ی ما هستند خود با بحران ها و کاستی های شدید تنهایی و تبعیض های اجتماعی دست به گریبان اند و همین جای افسوس برای آدمی می گذارد که حتا پیشرفت های ظاهری مادی نخواهند توانست به سعادت و خوشی واقعی آدمی بیانجامد. این سخن معنای واپس گرایانه را منظور نظر ندارد چرا که راه سعادت جامعه یقینا گریز از این عقب ماندگی تاریخی و رسیدن به صف کشور های توسعه یافته است، اما فیلم هایی چون مغازه دزد ها و پارازیت سویه ی نادیده یا فراموش شده ی توسعه را هم نشان می دهند و مگر سینمای مستقل آمریکا کم در این جهت کوشیده که تصویر رمانتیک هالیوودی را از اذهان پاک کند؟
شاید اساسا انتظار بهشت موعود را از توسعه داشتن محکوم به ناکامی است، این که بر روی این جهان خاکی هم راحت و خوب زیست هم خوش و سعادتمند بود...
وا اسفا که حتا عالم دیگر ساختن و آدمی دیگر ساختن هم شاید چندان رضایتی در پی نداشته باشد
اینجاست که باید نالید
چه هاست در سر این قطره ی محال اندیش!
Shoplifters
Release date: June 8, 2018 (Japan)
Director: Hirokazu Koreeda
https://g.co/kgs/bmuvKn
