1
استیون پرسفیلد در کتاب نبرد هنرمند می گوید:
2
در گذشته یکی از اشتباهاتی که می کردم این بود که در دوره های آموزشی مختلفی شرکت می کردم تا مسائلم را رفع کنم. دوره ها هم اکثرا استادانی برجسته و نام دار بودند و واقعا روی من اثر می گذاشتند اما مسئله این بود که همه شان موقتی بودند و بدتر از آن، این موضوع بود که من کم کم حس کردم مثل شلنگی سوراخ هستم که این دوره ها جلوی یک سوراخش را می گیرند و سوراخ را پر می کنند اما ناگهان یک جای دیگر شلنگ سوراخ می شود!
سعی می کردم اعتماد به نفسم را بالا ببرم، مغرور می شدم!
غرور را از بین می بردم عزت نفسم تضعیف می شد!
و...
خلاصه همیشه بعد از حلِ مشکلی، یک نقص دیگر جایگزین می شد و من مدام در یک دور باطل، اسیر بودم. چرا؟
3
چون تمام این کارها فقط برای کوتاه مدت بود، زندگی ات را نمی توانی فقط با این دوره ها بچرخانی، تو باید کار کنی! یک بار دیگر جمله ای از متن ابتدای یادداشت را تکرار می کنم:
« ما به جای به کار گرفتن آگاهی خود، انضباط شخصی، رضایت خاطر بلند مدت و سختکوشی به راحتی یک محصول را به کار می گیریم. »
ما در برابر عملی کردن آرزوهایمان و اهدافمان مقاومت نشان می دهیم و در نهایت برای همین موضوع ضربه می خوریم.
مقاومت با خوش بینی از بین نمی رود.
مقاومت با جملات انگیزشی از بین نمی رود.
مقاومت با رویا پردازی های بزرگ از بین نمی رود.
مقاوت با گفتن عبارت راضیم به رضای خدا از بین نمی رود.
مقاومت با امید از بین نمی رود.
4
مقاومت همان شیطان درون است، مقاومت (شیطان) به هیچ صورتی از بین نمی رود؛ مقاومت فقط، (تکرار می کنم) فقط با کار کردن در راستای اهداف و رویاهایمان از بین می رود.
هر جا مقاومت دیدی بدان احتمالا آنجا یک گنج و یا رویایی نهفته است.
عزت نفس پایین، اعتماد به نفس پایین، ترس از جمع و... بیشترشان ریشه در مقاومتٍ ما در برابر عملی کردن رویاهایمان را دارد.
اگر با کار کردن، در برابر مقاومت مقابله کنی تبدیل به گرما بخش زندگی ات می شود و اگر تسلیمش بشوی دچار همان بیماری های تبلیغاتی می شوی: ترس، خجالت، حقارت و...
5
در جامعه شناسی مفهومی داریم به نام کنش. تعریف کنش این است:
به هر فعالیتی که انسان انجام می دهد کنش می گویند.
به باور من خیلی از این مسائلی که به عنوان بیماری خطاب می کنند بیماری نیست بلکه فقط پیامد کنش های ما هستند. کنش هایی که ریشه اش را من چیزی جز مقاومت، تن پروری و اسیر لذت های زودگذر زندگی نمی دانم.
6
گاهی خیلی از این مقاومت ها ظاهری معصومانه و حق به جانب می گیرند و از جلوه ی شیطانی مقاومت بیرون می آیند. استیون در جای دیگری از نبرد هنرمند می نویسد:
7
مقاومت چه حسی دارد؟
مقاومت آیا فقط رویاهایمان را نابود می کند؟
نه مسئله این است که مقاومت زندگی مان را ویران می کند.
استیون پرسفیلد در جای دیگری از کتابش می گوید:
8
مقاومت را چگونه می توان نابود کرد؟
همه ما در زندگی مان یکسری رویاها داریم، رویاهایی که وجودمان تمنای رسیدن به آنها را دارد، اما مسئله جایی به وجود می آید که نیرویی به نام مقاومت در ما شکل می گیرد نیرویی که با بهانه های موجه و غیر موجه مانع ما برای رسیدن به آنها می شود، عقده نرسیدن به این رویاها سبب می شود که خیلی از مشکلات در ما ایجاد بشود و ثبات شخصیتی مان را از دست بدهیم.
در نهایت به باور من وقتی که ما در مسیر آرزوهایمان قرار بگیریم خود به خود خیلی از این مسائلمان بر طرف خواهد شد.
شما چطور؟ تجربه ای از مقاومت در زندگی تان داشته اید؟
