بسم الله النّور
? ورزشکاری را در نظر بگیرید که در مثلاً ۱۲ سالگی، کمربند سبز تکواندو (سومین کمربند این رشته) را کسب می‌کند؛ بدون شک او مورد تقدیر و تشویق اطرافیان و آشنایان قرار می‌گیرد.
▪️اگر بعد از چند سال او همچنان در همان سطح باشد، کم‌کم توجه‌ها و تشویق‌ها از او برداشته می‌شود. اگر این رویه باز هم ادامه پیدا کند و سال‌ها بگذرد و او پیشرفتی در این رشته نداشته باشد، آن کمربند به خاطرات قدیم تبدیل می‌شود و دیگر ارزش چندانی نخواهد داشت. به‌ویژه اگر این ورزشکار در سال‌های بعد کارهای مغایر ورزش (مثل سیگار کشیدن) انجام دهد، آن کمربند به کلی از دایره افتخارات او خارج می‌شود، چرا که او خود به آن افتخار ورزشی، مهر «باطل شد» زده است.
? یک دانشجو یا هنرجوی خوب که در مقطع دانش‌آموزی (در معنای عام) اهل سؤال و شلوغی و جنب و جوش بوده است، با گذر زمان باید نشانه‌هایی از فرهیختگی و پختگی از خود بروز دهد. به عبارتی چندین سال بعد، همان سطح علمی و حال و هوای دوران دانشجویی، دیگر برای او وجه تمایز و افتخار محسوب نمی‌شود، بلکه اگر یک دانشجو با گذر زمان، همان حال و هوا و سطح علمی را (کم و بیش) حفظ کند، چه خودش بداند و چه غافل باشد، از دیگران عقب افتاده و به عبارتی او در گذشته درجا زده و بزرگ نشده است!
? رزمنده‌ای که به امر امامش، به دنیا پشت پا زده ، جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و در صف مجاهدان فی سبیل الله حاضر شده است، اگر بعدها از تبعیت ولایت خارج شود و یا اگر به طرف دنیا برود و عَلَم ادعا به دست بگیرد و به خاطر زحماتش فخر فروشی یا سهم‌خواهی کند، او نیز بر چند صباح عمر خود که در جهاد فی سبیل الله گذشته، مهر «باطل شد» زده و خود را از مدار مجاهدان فی سبیل الله خارج ساخته است.
❇️ در این زمینه مثال‌های فراوانی می‌توان بیان کرد؛ اما به صورت خلاصه می‌توان گفت:
✅ انسان، همچنان که در عدد ماه‌ها و سال‌های عمر رشد می‌کند، باید در تمام ابعاد علمی، پارسایی، روحی، باطنی، عقلی، اخلاقی و شخصیتی رشد کند تا به معنای واقعی کلمه بزرگ شود.
? و السلام علی من اتبع الهدی.
