برای شروع، از هر ریسمان و هر خطی که میشد کمک گرفتم و برای ایستادن نزدیک ترین دیوار را در دورترین شهر ناشناس پیدا کردم. بر تمام روزهای گذشته از 26 ام ماه نفرین شده، با خودم در تکاپو بودم و نتیجه ای به جز ایستادن و نگاه کردن پیدا نکردم. برای تمامی لحظاتی که بودنشان برای ما نفرین و نبودنشان مرگ است دلتنگ هستم. پر شدم از خالی و نوار پرشده از تمام پوچ های ممکن هستم. من پر شدم از تمام نبودن ها و نداشتن ها. از 24 به بعد فقط خاطرات روزهای خوش گذشته من را رها میکند. من میخواستم که رها باشم اما تقدیر من را در قفس خودم گیر انداخت. شاعر قدیمی، ای تمناکنندهِ بسیار، کجاست تمام روزهای گذشته و منم که منتظرم خواب باشم. تصمیم میگیرم که نباشم ولی هستم اما با خودم تقلا میکنم. تمامی لحظات گذشته یک خواب شیرین است که تکرار نشدنی است. من در چهار راه گم شدن و در ایستگاه بدون مقصد هستم. من مرثیه خوان تمام شهیدان گمنامم. بت شدم و شکستم، من از سرنوشت زودتر از چیزی که باور کنم شکست خوردم. من خدای تمام شکست های بی نتیجه و پایان بدرد نخور و بی حساب کتاب عالمم. فردای تمام روزهای خوش و سیب سرخ آرامش که با گاز زدنش تمام روزهای خوش را فراموش کرده ام، به جستجوی فریاد تمام بی فریادان خواهم بود. من تمام روزهای بدون نتیجه و بدون سحرگاه هستم که باید از یاد برده باشی. من از یاد رفته ام بی سامانم در کویر بی صاحب و دریای بدون ماهی. دودهای من پر است از استفراغ افکارم و رها هستند و من حسرت میخورم که چرا و شاید دودهای سیگار تو بودم. آزاد بودم و اگر من دود بودم پر بودم از استفراغ تمام افکارهای بی نتیجه و بی سرانجام که رها شدند اما، هم اکنون بی سامانم بی شکلم بدون سرزمینم معلقم در زمین و آسمان آلوده.
