اگر زمانی توسعه دهنده اپلیکیشن های ویندوز بوده اید، پس حتما اسم WPF برای شما آشناست!
پلتفرم جامع توسعه نرم افزار مبتنی بر زمل (XAML) که یکی از بهترین سکو های دوران خود بود.
یکی از ویژگی هایی که WPF به آن معروف بود مستقل بودنه. از پیاده سازی مستقل کنترل ها و افکت ها تا مستقل بودن از رزولوشن صفحه نمایش و استفاده مستقیم از DirectX. من اسم آن را یک پلتفرم خودمختار می گذارم. اما یک سوال، آیا خودمختار بودن (مستقل بودن) در همه شرایط مناسب است؟
متأسفانه باید به شما بگویم که خیر ، این پیاده سازی اختصاصی و به اصطلاح مستقل موجب بروز یک سری مشکل شدند. از جمله آن مشکل ها کاهش عملکرد برنامه هنگام اعمال افکت به کنترل ها یا ایجاد تعداد زیادی کنترل بودند.
یکی از مهمترین و قدرتمندترین ویژگی های WPF ، شخصی سازی است. این سکو به شما اجازه می دهد تا رابط کاربری خود را کاملا شخصی سازی کنید.
شخصی سازی اصلی ترین میراث WPF است که برای WinUI 3 به ارث گذاشته. WinUI 3 علاوه بر عملکرد بهینه شده، به شما اجازه می دهد تا کامل رابط کاربری خود را شخصی سازی کنید. می شود گفت که WinUI 3 همان WPF است که زرنگ تر شده!
