کودک بی قرار، کودکی است که معمولاً "نا آرام" است و نمی تواند بیش از سایر کودکان بر روی یک کار یا فعالیت تمرکز کند.
او انرژی زیادی دارد و به راحتی سر جای خود نمی ماند. او می تواند به سرعت خسته شود و در کنترل خشم خود مشکل داشته باشد. مشکلات خواب و استراحت نامنظم نیز در این کودک دیده می شود.
یک کودک بی قرار ممکن است رفتار بی قراری از خود نشان دهد، مانند پریدن بی هدف، قدم زدن، مشکل در فعالیت ها و همچنین مشکل در تمرکز روی تکالیف.
علت اضطراب در کودکان را می توان به عوامل متعددی از جمله عوامل فیزیکی، محیطی، شناختی و روانی نسبت داد و در واقع اضطراب بر هوش کودک می تواند تاثیر منفی داشته باشد.
ویژگی های کودکان بی قرار
کودکان مشکل دار ممکن است ویژگی های مختلفی داشته باشند که می تواند در شکل گیری این بیماری نقش داشته باشد. برخی از این ویژگی های مشترک کودکان بی قرار عبارتند از:
حرکت زیاد
کودکان بی قرار معمولاً تحرک زیادی دارند، ممکن است بی قرار یا بی نظم به نظر برسند و در یک جا نشستن مشکل دارند. ممکن است در تمرکز و توجه به کارهای مختلف و حرکت سریع از یک فعالیت به فعالیت دیگر مشکل داشته باشند.
حساسیت به تحولات
کودکان بی قرار ممکن است نسبت به تغییرات محیطی یا تغییر در برنامه ها، واکنش حساسی نشان دهند.
انرژی بالا
این کودکان اغلب انرژی زیادی دارند و ممکن است به سختی آرام شوند. با تست استعدادیابی کودکان می توان متوجه شد که کودک در کدام زمینه استعداد بیشتری دارد.
احساسات شدید
کودکان مضطرب ممکن است احساسات قوی داشته باشند و به سرعت از شادی به غم و اندوه یا برعکس حرکت کنند.
تعامل اجتماعی
این کودکان ممکن است مهارت های اجتماعی کمتری داشته باشند و به سختی با دیگران کنار بیایند.
برخورد والدین با کودکان بی قرار
برخورد والدین با کودکان بی قرار نیاز به حوصله، فهم و ارتباط احساسی دارد. در زیر چند راه برخورد مؤثر با کودکان بی قرار آورده شده است:
توجه و ارتباط
به کودکان با توجه و احترام گوش دهید. فراهم کردن ارتباط احساسی با آنها احساس امنیت بیشتری ایجاد می‌کند.
تشویق به فعالیت
فراهم کردن فضاها و فعالیت هایی که به کودکان امکان حرکت و تخلیه انرژی را می‌دهد.
توجه به احساسات
ایجاد فضایی برای بیان احساسات کودکان و به انجام گرفتن مشاوره احساسات کمک می‌کند.
آموزش مهارت های مدیریت استرس
به کودکان مهارت‌های مدیریت استرس، مثل تنفس عمیق یا ترکیبات آرام‌بخش، آموزش دهید.
صبر و حوصله
همیشه به خاطر داشته باشید که کودکان نیاز به زمان و فرصت برای تطابق با موقعیت ها دارند.
مشارکت در فعالیت ها
شرکت در فعالیت های کودکان و ایجاد فرصت های مشترک برای سرگرمی و یادگیری.
