تا امروز اکثر سرویسهای آنلاین رایگان بوده اند (ایمیل، فضای کلاد، اپ های تخصصی، یوتیوب، فیسبوک و اینستگرام و...) اما این روند در حال تغییر است. توییتر، یوتیوب، فیسبوک، اِوِرنوت، پروتون و خیلی سایتهای دیگر در حال پولی کردن سرویس خود هستند. چرا؟
زمانی خدمات فریمیوم برای شرکتها بصرفه بود. چون:
هنوز سرمایه گذاران در حال تزریق پول در آن شرکتها بودند.
شرکتها در تلاش برای جذب ۵٪ کاربر پولی بودند و به بقیه رایگان خدمات پایه را ارایه می کردند.
کاربران عادت به پرداخت آنلاین نداشتند و زیرساخت‌ها هم فراهم نبود.
تبلیغات آنلاین دیگه منبع درآمد سایتها نیست
حالا دیگر ارایه خدمات رایگان برای اکثر سایتها که زمانی از ads پول در می‌آوردند، بصرفه نیست. چون:
کاربران یادگرفته‌اند که تبلیغات را در سایتها نادیده بگیرند (به این پدیده Banner blindness می گویند) یا از Adblocker استفاده کنند و دیگه تبلیغات جوابگوی هزینه های نگهداری اپلیکیشنها نیست.
هزینه توسعه سخت افزاری (سرور و برق و مکان و ...) و نگهداری و بروزرسانی نرم افزاری محصولات افزایش یافته و پول میخواد.
سرمایه گذاران هم دیگر به دنبال سود پولشان هستند و براحتی روی استارتاپها سرمایه گذاری نمیکنند و منتظرند پولهایی رو که در دهه های قبلی در شرکتهای IT ریختند حالا برداشت کنند.
رویای وب رایگان رو به پایان است
در چند سال اخیر خیلی از شرکتها خدماتشان را پولی یا گرانتر کرده اند:
اگر Gmail شما پر بشه، دیگه ایمیلی دریافت نمی‌کنید! به همین راحتی. یا خالیش کنید یا پول بدید.
سرویس Evernote با ۳۰۰ میلیون کاربر، خدمات رایگان خود را تقریبا تعطیل کرد.
سرویس ایمیل Proton ایمیل رایگان خود را فقط با 1GB ارایه میکند و اگه پر شد باید پول بدید.
مایکروسافت فضای oneDrive را از ۱۵ گیگ به ۵ گیگ کاهش داد تا زودتر پر بشه و شما رو مجبور به پرداخت هزینه ماهانه برای فضای اضافی کنه.
بسیاری از اپ‌های هوش مصنوعی از همون اولش باید پول بدید. وگرنه هیچ کار خاصی براتون نمیکنه.
سرویسهایی مانند نتفلیکس تا پول ندید هیچ چیزی براتون پخش نمی کنند.
ادوبی نرم افزارهاش رو بصورت subscription می فروشه تا هر ماه برای استفاده‌شون پول بدید (دیگه مثل قدیما نیست که یه فتوشاپ بخرید و ده سال از همون استفاده کنید)
کم کم باید برگردیم به دهه قبلی. هارد اکسترنال و بکاپ و کپی و....
