اولین‌باری که نام آقای رئیسی رو شنیدم و باهاشون آشنا شدم انتخابات ۹۶ بود... هنوز به سن رای دادن نرسیده بودم ولی شخص آقای رئیسی و شور انتخاباتی اون زمان اینقدر در من اثر گذاشته بودند که وقتی همون سال تو مصاحبه‌ی ورودی حوزه ازم پرسیدند الگوت تو زندگی کیه از آقای رئیسی نام بردم...
گفتم می‌خوام مثل ایشون قاضی بشم...بعدها که ایشون تولیت آستان قدس را به‌عهده گرفتند ارادتم نسبت به ایشون بیشتر شد..اون زمان به عنوان یک طلبه مشهدی، هر روز حرم می‌رفتم...
روزی که هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم زمانی بود که کنار پنجره فولاد مسجد گوهرشاد ایشون رو دیدم که کنار مردم عادی از زیارت برمی‌گشتند و هر کس که ایشون رو می‌شناخت و صحبتی داشت پای صحبتش می‌نشستند... خاکی و مردمی بودنشان را از آن زمان فهمیدم... احتمالا مشهدی‌ها صحبتم رو درک کنند..
عملکرد و مدیرتشان در آستان قدس و بعد در قوه قضائیه چنان بود که تنها گزینه‌ام در انتخابات ۱۴۰۰ بودند.. بسیار به ایشون امید بسته بودم و یقین داشتم پیشرفت ایران در گرو ریاست جمهوری ایشان است و بود..هیچ وقت از رایی که به ایشون دادم پشیمان نشدم..
ایشون اولین رئیس‌جمهوری بود که ما دهه‌هشتادی‌ها انتخاب کردیم و چه زود پستش را به مقامی بالاتر بخشید😔
وقتی پیکر مبارکش رو در مسیر جمکران بدرقه می‌کردیم انگار که عجله داشت..
عجله برای نماز آقا..
زیارت امام‌رضا(ع)..
و رفتن به لقاءالله...
رئیس‌جمهور ما رجائی بود و بهشتی شد..
خوش به سعادتش...
