نه مسیر تقدیر میشود و نه تقدیر مسیر.
باران را دوست دارم.بارانی که مسیر را نمناک می کند و تقدیرت را سیل میرباید
گاهی در خالی خیالت ، کوله ات هم خالی می شود ..اما سبک نمی شوی
دخترک چوپان ؟ در این دشت خیال ..در این نشاط خدای گونه که تنفس چوب د ستیت را اکسیژن خالص
به نوازش می کشد...با سکوت بی هیاهویت چه میکنی؟
نگاه کن
آن رویای بی تعبیر ...در آن دوردست..به انتظار نشسته ..تا شاید.......
تا شاید...........................................................................
داشتم در واژه هایم غرق می شدم که ضربه دستی محکم و از پشت به شانه هایم واژه هایم را از قابش بیرون ریخت
و تا به خود آمدم سیل تقدیر با خود بردشان و پرت شدم تو فضای پر و کم نفس...دم و باز دمش طعم دود و سیمان می داد
چی شده؟ به چی فکر می کنی؟
مکثی کردم........
هیچی ...انگار خوابم برده بود.
صد دفعه گفتم اینقدر کار نکن....بالاخره پای این کار جونیتو از دست میدی...
چه دیالوگ امید بخشی!!!!!
باشه.
سلامتی مهمتره یا کار؟
هان ..فهمیدی چی گفتم؟
بله ...س س سلامتی
خوب؟
خوب چی؟
پس چرا اینقدر به کار و مال دنیا چسبیدی؟
خوب راستش ..زندگی .. نیاز به کار داره دیگه
همه دارن زندگی می کنن...کارم می کنن ..
اینجوری ایستاده خوابشون می بره؟
راست میگی اما این ربط به کار نداره
پس به چی ربط داره؟
راست میگی به کار ربط داره.................
چقدر ایستاده خوابیدن را دوست دارم...
ح.د
