تاریخچه دستگاه تتو

?

تاریخچه و مراحل اختراع دستگاه تتو

زمانی که میخوایم درباره دستگاه تتو و نحوه ساختن آن حرف بزنیم، علاقه مندان به هنر تتو خیلی مدیون افرادی همچون ادیسون و سامول اورایلی و خیلیای دیگه هستن که در تکمیل شدن این ابزار یعنی دستگاه تتو نقش بسیار زیای داشته اند

اولین ها:

اولین دستگاه تتوی که الکتریکی بود و با برق کار میکرد در شهر نیویورک توسط ساموئل اف اوریلی اختراع شد و در 8 دسامبر 1891 ثبت اختراع شد. این دستگاه از یک قلم مخصوص شابلون چرخشی سال 1876 توماس ادیسون الگو گرفته شده،این ختراع هنر تتو را به صورت کامل تعغییر داد و وارد عصر دیگری از این هنر شد.

ساموئل اف اوریلی :

ساموئل اف. اوریلی در1854 زاده و در 1909 درگذشته است.او مردی کاملا معمولی که در نیوهیون، کانکتیکات از مهاجران ایرلندی یعنی توماس و مری اورایلی زاده شد است.ساموئل تا سال 1888حتی در سمت یک تتو آرتیست شناخته نشده بود، اما در همان سال در نیویورک بووری به عنوان تتو آرتیستی مشهور موزه چتم اسکوئر” نامی دست و پا کرده بود. در همان سال های نزدیک یعنی در سال 1891 او توانست اولین حق ثبت اختراع دستگاه تتو الکتریکی را بر اساس حق اختراع قلم توماس ادیسون در سال 1876 (از نظر فنی یک سیم پیچ دوار الکترومغناطیسی ترکیبی) به دست آورد.

قلم ادیسون وسیله ای برای ساخت شابلون های کاغذی اختراع شده بود. شکل و عملکرد آن میشه گفت بهترین وسیله برای تبدیل شدن به یک دستگاه تتو بود. ادیسون چندین قلم شابلون را در دهه 1870 اختراع کرد.در سال 1878،حدودا سیزده سال قبل از اختراع اوریلی، یک فرد ناشناس نامه ای به سردبیر روزنامه بروکلین ایگل مینویسد و پیشنهاد می دهد که حق اختراع قلم ادیسون تبدیل به ثبت یک دستگاه تتو با چند تنظیمات جزئی شود او این دستگاه را «تلاتتوگراف» نامید.

راست دستگاه تتو اورایلی-چپ قلم ادیسون

به جز ادیسون مخترعانی مانند Bonwill، Green بودند که نقش بسیار کلیدی در این اختراع اوریلی داشتند که به شدت در توسعه و پیشرفت دستگاه های تتو تأثیر گذاشتند. بدون شک افراد زیاد دیگری هم در این مسیر نقش های زیادی داشته اند.. در دهه 1870، وسایل برقی خیلی مورد استفاده افرا ثروتمند جامعه قرار میگرفتند.ابزار زیادی در این مسیر نقش داشتند اماپلاگرهای دندانپزشکی و قلم چرخشی ادیسون در صدر لیست قرار داشتند. اوریلی در مصاحبه ای در نیویورک سان در سال 1898 گفت که قبل از تصمیم گیری در مورد طرح اختراع خود، هر دو را آزمایش کرده است. او ادعا کرد که با دستگاه مسواک برقی خود، می‌تواند در کمتر از شش هفته یک نفر را در سراسر جهان خالکوبی کند. اما جا برای پیشرفت وجود داشت. در بحث در مورد فرآیند آزمون و خطا، او گفت که ابتدا مسواک برقی و سپس قلم ادیسون را امتحان کرده است، اما هر کدام “بیش از حد ضعیف” بودند. سرانجام، پس از آزمایش‌های فراوان، او «مدلی را بر اساس ایده‌ی خود ساخت، آن را ثبت اختراع کرد

دستگاه ثبت اختراع O’Reilly، در اصل قلم ادیسون، با افزودن یک مخزن جوهر، محل نگهداری بیش از یک سوزن، و یک سیستم مونتاژ لوله تخصصی به منظور حل مشکل “ضعف” دستگاه های قبلی او اصلاح شد. مانند قلم اصلی ادیسون، عمل رفت و برگشتی دستگاه O’Reilly از طریق یک دوربین غیرعادی (بادامک) که روی بالای میله سوزنک ار می کرد، فعال می شد. اما به جای یک قلم مستقیم، لوله ای که میله سوزن را در بر می گیرد (همچنین دسته) با دو زاویه 90 درجه ساخته شده است، در حالی که میله سوزنی داخل با محورها تقسیم شده است. این تنظیم امکان ایجاد یک سیستم اهرمی و تکیه گاه را فراهم می کرد که بیشتر در انتهای پایین میله سوزن عمل می کرد و از نظر تئوری باعث طولانی شدن ضربه/پرتاب سوزن می شد.

در ابتدای کار ، اداره ثبت اختراعایده سامویل را آنقدرها هم ایده خلاقانه ای ندانست. آنها ابتدا درخواست او را رد کردند. نه به این دلیل که اختراع او بسیار شبیه به دستگاه چرخشی ادیسون در سال 1876 بود، بلکه به این دلیل که شباهت هایی به ثبت اختراع خودکار آگوستوس سی کری در سال 1884 داشت. آنها برای بار دوم آن را با استناد به حق اختراع بریتانیا برای اختراع چرخ خیاطی ویلیام هنری ابوت رد کردند، که شاید به دلیل مونتاژ سوزن متقابل آن باشد.

اوریلی مجبور شد بارi ادعاهای خود را قبل از اعطای حق اختراع خود تجدید نظر کند. قانون ثبت اختراع میگوید اگر اختراع مشابه ای قبلا به ثبت رسیده باشد اختراع مشابه حق ثبت را ندارد.اما متقاضیان باید ثابت کنند که ابزار آنها جدید و کاملا متفاوت است.همین مورد میتواند مشکلی باشد که مخترع های قبی نتوانسته اند دستگاه تتو خود را به ثبت برسانند. البته می دانیم  که افراد کمی در این مسیر تلاش کرده اند اما شکست خورده اند.متاسفانه تمام درخواست های ثبت اختراع رها شده قبل از دهه 1920 از بین رفته اند.

چارلز واگنر:

چارلز واگنر:

اگرچه ماشین‌های خالکوبی اولیه در مدت زمان کوتاهی با گام‌های بلندی تکامل یافتند، اما دومین حق ثبت اختراع دستگاه تتو تا سیزده سال پس از اولین ثبت نشد. در 23 آگوست 1904 برای چارلز واگنر (1875-1953)، هنرمند تتو نیویورک بووری، شاگرد ادعایی ساموئل اوریلی، صادر شد.

گفته می شود که اوریلی به واگنر کمک کرد تا ماشین ثبت اختراع خود را توسعه دهد. با این حال، لو آلبرتس (نام واقعی آلبرت مورتون کورزمن) یکی از شاهدانی است که حق اختراع خود را امضا کرده است. آلبرتز در نوجوانی به مؤسسه فنی عبری در نیویورک رفت و در آنجا مهارت های مختلفی از جمله فلزکاری را آموخت. سوابق مدرسه اشاره می کند که او در سال 1904 وارد نر تتو شد، همان سالی که حق اختراع واگنر صادر شد.
حق اختراع واگنر نوآوری‌های جدیدی داشت، از جمله کلید روشن/خاموش، تنظیم ضربه از طریق پیچ‌های تماسی،لوله با سوراخ جوهر و میله‌های سوزن قابل تعویض.

میله‌های سوزن دارای یک سوراخ چشمی در انتهای بالایی بودند، بنابراین می‌توان آن‌ها را از یک نوک سینه در جلو و کنار آرمیچر جدا کرد یا روی آن محکم کرد. میله‌های سوزن از یک یا چند سوزن تشکیل شده بودند که در یک لوله متناسب با آن نصب می‌شدند و همچنین قابل جدا شدن بودند و توسط یک جاذب در جای خود نگه داشتند. با توجه به متن ثبت اختراع، اصلاحات اخیر به همان ماشین اجازه می‌دهد به عنوان آستر یا سایه‌زن استفاده شود. این ماشین یا یک مشتق ممکن است همان چیزی باشد که واگنر در مجله بیلبورد در سال 1905 تبلیغ کرد

سایت اصلی خودم که میتونید مطالب مشابه زیادی رو در اون ببینید