گربه ها آیا فقط تو ایران همه جا هستن یا تو کل دنیا؟تو هرخیابون و هرکوچه ای تو هر شهری که رفتم پر از گربه های جورواجور بوده.داشتم فیلم فارست گامپ رو برای بار چندم میدیدم و اونجایی که فارست میگه من فقط دوست داشتم بدوم ولی بقیه مثل اینکه دنبال امیدی چیزی بودن و دنبالم راه افتادن.آیا واقعا ما انسان ها همیشه دنبال امید هستیم ؟
دارم تو ذهنم خودم رو مرور میکنم و میبینم مثل اینکه برای من اینطور بوده.در حال حاضر که از صبحگاه تا شامگاه فقط به فکر اینم که خب کرونا تموم میشه و نجات پیدا کنم... زلزله دگ ای نمیاد و همه نجات پیدا میکنیم .درسم تموم که بشه ممکنه بتونم یک شغل خیلی خوب پیدا کنم و نجات پیدا کنم .یا شایدم بتونم از ایران برم و نجات پیدا کنم...فقط میخوام نجات پیدا کنم!امیدوارم و واقعا و منتظرم!.... نمیدونم البته همیشه نه.نصف مواقع ناامیدم و فکر میکنم هیچکدوم قرار نیست اتفاق بیوفته.جالبه که همه این افکار سری دوم شفاف تر و اقعی ترن تا دسته اول ولی من دسته اولی رو باور دارم یا حداقل سعی میکنم باور داشته باشم .به اونا بیشتر فک میکنم ...نه فقط به این دلیل که امیدوارانه فکر کردن حالمو خوب میکنه نه...نمیدونم شایدم همین یک دلیله ولی ...نمیدونم حتی چرا میخوام توضیح بدم که دلایل مختلفی دارم..آیا همین یک دلیل که حالم رو خوب میکنن کافی نیست؟یا هست؟اینم نمیدونم.
الان که تو خونه و تو قرنطینه ایم و تو هیاهوی روزمرگی دانشگاه و غیره گم نیستم و فقط تو خونه ام و با خودم و خودم..مدام فکر میکنم و حالا دارم میبینم اون شخصیت خیال پردازمو که هیچوقت دوست نداشتم چون همیشه مغزم رو درگیر میکرد و از همه چی و همه کارم عقب میوفتادم رو،الان دوستش دارم.چون الان اونا فقط حالمو خوب میکنن.اما نظر شما چیه؟
