(این مقاله حاوی اسپویل سریال تد لاسوئه)
تد لاسو از اون دست سریال هاییه که روی مخاطب تا مدت ها تاثیرشو حفظ می کنه و تو سلیقه ی من چنین آثاری ارزش این رو دارن تا درباره شون حرف زده بشه و بررسی بشن. بنابراین توی این مقاله درباره ی المان هایی که به نظر منِ صرفاً مخاطب و نه منتقد توی تد لاسو اهمیت داشتن حرف زدم:
شخصیتی که ساخته و پرداخته شده از شوخ طبعی دیالوگ ها بگیر تا ظاهرش که خیلی برای شخصیت کار می کنه، به طرز وحشتناکی تو دل برو از کار درومده. جذابیت تد لاسو به خاطر یکسری دیالوگ شعارمانند و یا حتی کلیشه ای نیست. بلکه این اون شعارها هستن که از شخصیت سرزنده ی تد لاسو جون می گیرن و نهایتاً اینقدر تاثیرگذار میشن. شخصیتی که با اینکه هیچی از فوتبال سر در نمیاره اما توی زندگی کردن بلد کاره.
توی قسمت های اول سریال از تد لاسو قدیسی ساخته میشه که قراره زندگی همه ی شخصیت ها رو از نو بنویسه اما به محض اینکه ذهن مخاطب می خواد با این قدیس وارد چالش بشه، داستان برگ برنده ی جدیدی رو می کنه که تد لاسو رو از آنچه که هست هم محبوب تر می کنه: آسیب پذیری شخصیت !
از اینجا به بعد تد لاسو یه شخصیت دست یافتنیه که مخاطب میتونه اونو توی خودش پیدا کنه و باهاش همزادپنداری کنه.
2.دیالوگ هایی که به دل کار می شینه
اگر در هر جهان و دنیای دیگری بود شاید دیالوگ ها به شدت از داستان بیرون می زد و مخاطب رو اذیت می کرد. اما داستان برای ما جهانی ساخته که شعارها هم کاملاً به دل کار می شینن و روی مخاطب تاثیر می ذارن. داستان تد لاسو نیومده که حرف جدیدی بزنه. تد لاسو فقط حرف های قدیمی رو به شیوه ی دلنشین تر و قابل پذیرش تر بازگو می کنه.
3.شخصیت هایی که وجودشون رو تنها مدیون نویسنده هاشون هستن
جیسون سودیکیس(تد لاسو)، برت گلدشتاین(روی کنت) و برندن هانت(مربی بیرد) از بازیگرهای سریال هستن که هر سه توی تیم نویسندگان هم حضور دارن. یعنی احتمالاً نزدیک ترین برداشت رو نسبت به چیزی که گروه نویسندگان انتظار داشته درباره ی شخصیت رو توی بازی پیاده کردن و به نظرم حداقل توی این دو مورد خاص تد لاسو و روی کنت این موضوع خیلی خوب از کار درومده.
3.دنیای سریال خود دنیای واقعیه
سریال با اینکه از اون دست آثار حال خوب کنه اما دروغگو نیست. یه قاعده ی کلی و یکسان برای برخورد با نیتن و روپرت رو نمی کنه و به هر جبری سعی نمی کنه روی کنت رو کاملاً یه آدم دیگه کنه. سریال نسبت به زندگی خوش بینه اما به شما این اجازه رو نمیده که فکر کنید فضای سریال گل و بلبله.
4.تعداد اپیزودها و فصل ها مناسب بود
دنیای تد لاسو به هیچ وجه شبیه فرندزی نبود بتونه 10 فصل شما رو پای سریال نگه داره. نیاز به این داشت که فقط تا وقتی که بتونه قصه های تازه رو کنه که مخاطب بخواد بهش گوش کنه، بلندپروازی کنه و دولت مستعجل باشه اما واقعاً خوش بدرخشه.
5.پایان بندی در جای درستی در جهان تد لاسو قرار داره
اینکه ریچموند تا پای اول شدن میره اما دوم میشه و تمامی ارکانی که باهاش فیلم به پایان می رسه کما اینکه جذابیت داستانی خودشونو دارن اما کاملاً واقع نگرانه حاضر میشن. به علاوه ی اینکه یه بار دیگه سازنده نشون میده قرار نیست اتفاق غیر منتظره ای تو صورت مخاطب بکوبونه و صرفاً قراره چیزی ارائه کنه که توی زندگی واقعی مخاطب جای خودشو باز کنه.
تد لاسو نه بلندپروازانه ست و نه حرف جدیدی داره. تد لاسو صرفاً یه داستان معمولیه با پیام های همیشگی که به بهترین نحو ممکن از ایده به اجرا می رسه. از لحاظ شباهت شاید بشه با Good doctor مقایسه بشه و بزرگترین برتری تد لاسو نسبت به پزشک خوب همینه که هیچ بلندپروازی اضافه ای نمی کنه. دقیقاً در جایی که باید داستان رو تموم می کنه و سعی نمی کنه آدم بکشه تا بتونه داستانش رو ادامه بده.
با من در ارتباط باشید:
آدرس ایمیل:
ilia.f138229@gmail.com
آیدی تلگرام:
@ilia_farrokhian
