فکرش را بکن به جایِ این که شراره ای باشم که توی این عکس ثبت شدم و الان دارم برای شما این کپشن را مینویسم
امکانش بود یکی از آن جفت کفش ها باشم رویِ آن دیوار
هر جفت کفش در این عکس نماد جنازه ی زنی هست که بر اثر خشونت خانگی جان باخته
این کفشها روی دیوار فقط نماد تعدا معدودی از قربانیان خشونت آن هم از نوع خانگیش در استانبوال و در سال ۲۰۱۸ است
خشونتی از جنس داسی که سر رومینا را از تنش جدا کرد.
خشونتی از جنس خانواده یعنی پدر، برادر، همسر، پارتنر، دوست پسر، آری ! خشونتی از جنس خانواده که هر ساله تعداد زیادی از زنها را به جنازه ای تبدیل میکند تا تفکرات پوسیده مرد سالاری جان دار تر از قبل ادامه پیدا کند
حالا شاید به نظر برسد من و تمام زنهایی که زنده ایم، راه میرویم میخندیم، سفر میکنیم، حق انتخاب شهر و کشور و همسر و دوست و لایف استایل خاص خودمان را داریم از قربانیان خشونت علیه زنان نیستیم
میخواهم اعتراف کنم که ما زنها همه قربانی خشونت بودیم و هستیم
قرار نیست داسی برداشته شود و سری بریده شود تا فریادمان گوش دنیا را کر کند .... .
گاهی یک نوع نگاه کردن
گاهی یک شوخی نابه جا
گاهی یک سئوال شخصی
گاهی قضاوت های ذهنی شما
گاهی ترحم های کنترلگرانه
گاهی هر چیزی که باعث ترس یک زن میشود از نپذیرفته شدن
و حتی تغییر دادن خودش
و عقایدش برای پذیرفته شدن
گاهی که نه!
میخواهم بگویم همیشه هر چیزی که به ذهن جامعه و دنیا برسد که از رشد من بکاهد و بر رنج و ترس من بیافزاید خشونت است ... و اعتراف میکنم که من هم قربانی این نوع خشونت بوده و هستم .
اینها نمونه هایی از خشونت هستند #خشونتهای_پنهان که شناخته شده نیستند. و کمتر به آنها پرداخته شده ولی زخم های عمیقی هستند بر جان ما که باید درباره آنها صحبت کرد و نوشت و آموزش داد .
.
.
❤️به امید روزی که دنیای بدون خشونت از هر نوعی داشته باشیم ❤️
.
.
این عکس و این کپشن به یاد رومینای عزیز تو این صفحه ام میمونه به یادگار که یادم باشه باید برای این برابری تلاش کرد و آموزش دید و آموزش داد و هزینه داد تا فردایی بهتر داشته باشیم .
یاداشتهای شراره مهبودی یک کوچگرد دیجیتال
.
