به افرادی که از تکنولوژی های ارتباطی از راه دور مثل کامپیوتر، و گوشی های هوشمند، برای کسب درآمد در حین سفر به شهرها یا اقصی نقاط جهان استفاده میکنند دیجتال نومد گفته میشه. دیحیتال نومد ها از کافی شاپ ها، کتاب خانه های عمومی، فضاهای کار عمومی، در کنار ساحل، جنگل و هر جایی که اینترنت باشه استفاده میکنن و کارشون رو انجام میدن. جالبه بدونید اولین بار در سال ۱۹۹۷ دیجیتال نومد رسما آغاز شد و در اون سال کتابی با همین عنوان توسط شرکت wileyو نویسندهایی با نام های تسوگو ماکی موتو و منزر نوشته و چاپ شد.
که در حال حاضر تقریبا یک و نیم ملیون نفر تو دنیا به صورت حرفه ای دیجیتال نومد هستن و درآمد ماهانه اونها تا ۱۰۰ هزار دلار هم هستش که این افراد بیشتر تو کشورهایی مثل آمریکا انگلیس و هند هستن. ولی روز به روز هرچی میگذره محبوبیت این شیوه زندگی یعنی دورکاری دیجیتالی هم افزوده میشه که پیشبینی شده محبوبیت این شغل تو سال ۲۰۲۰ به بالای یک درصد خواهد رسید. این یه پیشگفتار بود که یه کم از دنیایی که این روزها قدم به اون گزاشتم براتون بگم ….
درسته من یه فضاي كاري منعطف، محيط كار كم تنش، آزادي عمل همراه با تجربه سفر، رو داشتم که میتونستم رو توسعه توانايهاي فردي خودم کار کنم و از تنوع كاريم لذت ببرم. ولی من به عنوان یه دیجیتال نومد تو سفرهام یه لپ تاب یه مودم دو تا گوشی با سه تا خط رایتل، ایرانسل، و همراه اول باید میداشتم چون از قبل مشخص نبود که مثلا توی بوشهر کدوم یکی آنتن دهی بهتری داره یا تو یزد یا مثلا وقتی تو شمال بودم خیلی جاها گوشی هم آنتن نمی داد که من بخوام اینترنت رو هات اسپات کنم و کارم رو انجام بدم.
هر جایی میخواستم برم از قبل باید تحقیق میکردم و مطمئن میشدم آنتن دهی برای اینترنت داره، بیشتر کارهام رو آخر شب و صبح زود که ساکن بودم انجام میدادم یا زمانهایی که نهار میخوردم .بعضی وقتها با همه حساب کتابهام باز هم یهو نت قطع میشد و کار و برام سخت میکرد. آره سختی ها و چالش هایی داشت ولی براورد که میکنم میبینم از لحاظ توسعه فردی و تجربه شخصی و هم از لحاظ مالی کلی میچربه این لایف استایل??با خودم میگم خودشه شراره ادامه اش بده.....
