بچگی عاشقِ پسر خالم بودم.
یه چی میگم، یه چی میخونی.. از اینا که همیشه باید پیشِ ما باشه، مسافرت میریم تو ماشین ما باشه، خوراکی میخوریم حواسم باشه به اونم برسه، سر سفره پیش اون بشینم، یجوری رفتار کنم که اونم خوشش بیاد، تو بازیا یارِ اون باشم، باهاش بحث نکنم، تو دعوا ها طرف اونو بگیرم حتی اگه حق باهاش نباشه، علاوه بر ماه تولد خودم ماه تولد اونو هم تو طالع ماه تولد چک کنم و خیلی از کارایی که یادم نمیاد..
با این آهنگ بدجوری یاد اون دوران میفتم.. کاش هیچوقت بزرگ نمی شدم. عشقم همونجوری میموند. آدما عوض نمیشدن. کاش ما عوض نمیشدیم. کاش حسم میموند. میدونم خیلی حرفام بچگونست.. دلم میخواد دوباره حسم برگرده. هنوزم بهش فکر میکنم.. یعنی دوسش دارم مثل قبلنا؟ نمیدونم. اون خیلی فرق کرده. کم می بینمش. خیلی کم. همیشه آرزو میکردم که دوسم داشته باشه. از احمق بودنِ اون موقعم چیزی نمیگم.
دلم میخواد تمام خاطره هایی که باهاش دارمو بگم ولی..، ممکنه به عقلم شک کنید.
دلم براش تنگ شده.. می ترسم عاشق نشم:((( چرا بزرگ شدم؟ کاش ۸ سالم بود.
پ.ن: ساعت از ۱۲ گذشته و هر چی نوشته شده از روی خواب آلودگی و احساساتی شدنه.
