اخبار سیاسی دو بخش دارند. بخش پنهان و بخش آشکار، چیزی که در جامعه مردم با آن یک دو قل دو قل بازی می‌کنند بخش آشکار آن است، مطالبی که هر روز از اخبار صدا و سیما پخش می‌شود و در واقع بی ارزش‌ترین نوع اخبار و اطلاعات است از همین نوع بخش آشکار سیاست است.
دو مثال می‌زنم:
در جریان سقوط هواپیمای مسافربری قبل از آن که معلوم شود پدافند سپاه آن را هدف قرار داده ما دو جبهه داشتیم که تمام و کمال برای حرف‌های خودشان استدلال می‌آورند.
یکی از جاهایی که حالم از سیاست به هم خورد این جا بود که چند روز بچه‌های حزب اللهی از بزرگ‌ترین‌ها تا کوچک‌ترین‌ها با کلی ادله و قسم می‌گفتند دلیل سقوط نقص فنی بوده.
و بعد سپاه اعلام کرد که کار خودمان بوده و این آدم‌ها با این که همه‌شان ضایع شدند باز هم کم نیاورند و روش قبلی خود را ادامه دادند.
در جریان #اعدام_نکنید هم باز ما همین بساط را داشتیم که مخالف و موافق به جان هم افتاده بودند در حالی که نمی‌شود با قطعیت گفت واقعیت چه چیزی بوده.
در چنین مواقعی بهتر است زیپ دهانمان را بکشیم! و اجازه دهیم یک ارگان حکومتی که عهده‌دار آن است که در این مورد قوه قضائیه است بیاید و شفاف سازی کند این‌ها که هستند؟ جرم‌شان چه بوده؟ و چگونه جرم‌شان اثبات شده؟ و این را ما از پخش خبری دادگاه ببینیم.
این طوری هر گروهی چه راست بگوید چه غلط خود به خود با هدف قرار دادن اصل قضیه توجیه می‌شود.
در این بزنگاه‌ها جای دعواهای خاله زنکی بهتر است جریانات را به سمت مطالبه برای توضیح بیشتر ببریم و خیلی موارد سکوت نکردن خودش باعث شیوع بیشتر حاشیه‌ها می‌شود.
مثلا اگر حزب اللهی‌ها خودشان آن قدر از آمدنیوز حرف نمی‌زدند و در صدد پاسخ‌گویی نبودند نه آن قدر معروف می‌شد و نه آن قدر مخاطب جمع می‌کرد.
همین الان اگر‌من بگویم فلان برنامه شبهات اعتقادی دارد یک نفر هم نیست به خودش شک کند که من اگر بروم و آن مطلب را بخوانم شاید نتوانم شبهه را هضم کنم. همه به اتفاق صد در صد به خودشان معتقدند ولی وقتی اسم آمد نیوز آمد با تیپ پاسخ گو! و عالم و آگاه هجوم می‌بریم تا انقلاب بی پاسخ نماند!
گاهی می‌آییم یک شبهه را پاسخ بدهیم ولی به خاطر ضعف پاسخ‌مان شبهه را در ذهن مخاطب جا می‌گذاریم و جواب ضعیفم کاری پیش نمی‌برد.
جای پاسخ دادن شبهات در جلسه نخبگانی حوزوی و دانشگاهی است که اگر کسی سوال کرد جوابی در آستین داشته باشیم نه در وسط اینستاگرام و روی صفحه گوشی یک کارگری که شب‌ها بعد از خستگی حالا دارد یک نگاهی روی گوشی‌اش می‌کند تا سرش گرم شود و خستگی در کند.
حرف‌های سیاسی این دوره و زمانه درگیری‌های قبیله‌ای است نه حرف حق و اخبار درست و درمان. کافی‌ست به هم قبیله‌ای ما چیزی بگویند تا با شمشیر و آجر به جان هم بیفتیم.
خلاصه می‌کنم، در مسائل سیاسی اگر به چیزی یقین داریم حرف بزنیم و حمایت کنیم و پشتش بایستیم و اگر علم کافی نداریم، ظن یا شک داریم صبر کنیم و از ارگان‌ها و مقامات مسئول پاسخ بخواهیم:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ ۖ(۱۲ حجرات)
