ما انسان ها با تصمیماتمون روی خودمون ؛قیمت گذاری میکنیم.شما با انجام کارها ؛درآمدی کسب نمیکنید
بلکه وقت و عمرتون رو به اون قیمت به فروش می‌گذارید.ارزش خودتون و زمانتون رو؛توی اون دریافتی تون ازش خلاصه میکنید.
طبعا هر اندازه که کار هوشمندانه تری انجام بدید؛ارزش گذاری درست تر و احترام بالاتری برای خودتون و وقتتون قائل شدید.
شاید احساس کنید که حرف من اینه که هرکسی که کار هوشمندانه تری انجام میده آدم قابل احترامی هستش ولی اینطور نیست.
این موضوع کاملا درونیه و تماما بستگی به خود فرد و درونیات اون داره و تفاوت عمده اون؛در حس فرد نسبت به خودشه.
هر اندازه سطحی تر نسبت به این دسته از مسائل نگاه بشه ؛دیرتر و سخت درک خواهد شد و در بلند مدت آسیب بزرگتری روی فرد به جا خواهد خواهد گذاشت.
برای مثال هممون آدمایی اطرافمون میشناسیم که تو سن خیلی بالا؛به این نتیجه می‌رسند که چقدر در برابر کرده های خودشون پشیمون و مسیری که اون رو طی کردند رو اشتباه خطاب میکنند.
«ممکنه جنس خوبی نباشید؛ولی سعی کنید فروشنده خوبی باشید»
چیزی به اسم تقلب و تقلبی وجود نداره:
تلقین?تبدیل? تغییر
به همین سادگی
