موسیقی روزنهای جاودانه بهسوی افسانهی فراموش کردن در حین یادآوریست. موسیقی ستارهایست که ما باهم به آن نگاه میکردیم،با وجود سنگفرشهای سختِ فاصلهانداز.
موسیقی تمام آن چیزی بود که ما را بر زندگی رنجآور و دشوارمان وا داشت تا که قهرمان باقی بمانیم.
