سری OOP (قسمت دوم)

توی این سری از پست ها به ترتیب به روش استفاده و کارایی برنامه نویسی شیء گرا می پردازیم.

به دومین قسمت از سری OOP خوش آمدین :)

همونطور که توی قسمت قبلی اشاره کردم این قسمت درباره زبان ها و ویژگی هایی که این مدل از برنامه نویسی داره صحبت می کنیم.

• زبان های خالص محبوب برای OOP :
  Ruby , Scala , JADE , Emerald
• این زبان ها عمدتا برای OOP طراحی شدن:
  C++ , Java , Python
• زبان هایی که با OOP جفت میشن:
  Visual Basic .NET , PHP , JavaScript

ویژگی های OOP :

• ماژولار ( Modularity ) :
  پوشش باعث می شه شیء ها دیباگ راحت تری داشته باشن.
• قابلیت استفاده مجدد کد (Reusability) :
  کد ها می تونن از طریق ارث بری دوباره استفاده بشن و لازم نیست برای چیزی که قبلا نوشته شده انرژی صرف بشه.
• بهره وری (Productivity) :
  با استفاده از کتابخونه ها می شه برنامه هایی که میخوایم بنویسیم رو به سرعت بیشتری بنویسیم.
• مقیاس پذیر و قابل ارتقا ( Easily upgradable and scalable ) :
  برنامه نویسا میتونن عملکرد های سیستم برنامه رو به طور مستقل پیاده سازی کنن.
• -توصیفات رابط ( Interface descriptions ) :
  سیستم های خارجی ساده هستن برای همین برای ارتباط با شیء ها استفاده می شن.
• امنیت ( Security ) :
  با استفاده از پوشش و تجرید ، کد پیچیده مخفی میشه و نگهداری نرم افزار آسان تر میشه و علاوه بر اون، پروتکل های اینترنت محافظت میشن.
• انعطاف پذیری ( Flexibility ) :
  چند ریختی اجازه اینو میده که یک تابع واحد به کلاس که داخل اون قرار داره تنظیم بشه و شیء های مختلف هم از طریق یک رابط یکسان رد بشن.

تا همنیجا کافیه توی پست بعد در رابطه با سازنده ها و شیء ها صحبت می کنیم.

ان شاء الله راهی که میریم ختم بشه به ظهور سریعتر آقا امام زمان...

اگه خواستی ادامه این سری رو بخونی :

اگه خواستید به کل سری اصول برنامه نویسی شیء گرا دسترسی داشته باشید: