هر نام که بر پلاکی می‌نشیند، اطلاعاتی نو برای ما پدید می‌آید. یکی که از تمول مالی بیشتری برخوردار بوده، چند پلاک به‌نام می‌زند و دیگری تنها یک پلاک. گاهی هم چند نفر شریکی پلاکی را می‌خریده‌اند. چنین چیزی همچنان در شهر دیده می‌شود؛ اما جالبی این موضوع در گذشته‌های نه چندان دور، تجمع فرزندان نسل‌های گوناگون یک خاندان، دور هم بوده است. چند پلاک نزدیک یکدیگر را می‌خریده‌اند تا برادرها و خواهرها نزدیک یکدیگر باشند. نقشه مالکیت رهنان را هر چه دقیق‌تر دیدم، نکات جالب‌تری برایم روشن شد. این نقشه گویا پایه و اساسِ نقشه‌برداری شده‌اش به سال 1354 بازمی‌گردد و طی ده‌های 60 و 70 با تغییر خط معابر مدام تغییر کرده است. یکی با خطی زیبا نام تمام صاحبان پلاک‌های شهر را نوشته است. در این بخش از رهنان، چند فامیلی بیشتر تکرار شده است، فامیلی‌های «موجودی»، «کیانی»، «سهرابی»، «صفری»، «فتحی»، «کبیری» و «حیدری».
در بخش‌هایی تراکم یک فامیلی زیاد می‌شود. نام صاحبان پلاک‌های بزرگ با «شرکاء» همراه است: «اکبر صفری و شرکا»، «حسن مشهدی و شرکا»، «حسن فتحی و شرکا» و الی آخر. بعضی از فامیلی‌ها جالب است، مثل دو پلاک انتهای کوچه شهیدکیانی، روبروی تکیه، که به‌نام «حسین و علی پلنگ‌کش» است. خانم‌ها اما کمتر پلاکی به نامشان ثبت شده؛ پلاکی به‌نام «معصومه قهقرانی» در نزدیکی مسجد رهنان، پلاکی به‌نام «فاطمه و صغرا علوی» و «گهربانو کبیری» در ضلع شمالی خیابان اباذر و پلاکی به‌نام «فاطمه رنجبر و شرکا» در ضلع جنوبی خیابان اباذر به چشمم آمد. حمام تاریخی رهنان هم که گویا تاچندی پیش در مالکیتِ «جواد و شرکا» بوده است. برخی از پلاک‌ها هم که دیگر چیزی از آن‌ها باقی نمانده است؛ مثل سوپربلوک شمال شرقی مسجد جامع رهنان که بسیاری از پلاک‌های مربوط به خانواده «فتحی» در آن بایر شده است.
صاحبان املاک با گذر زمان می‌میرند و زمین و خانه را یا برای فرزندانشان به ارث می‌گذارند یا به خریدار می‌فروشند. با این حال، آنچه می‌ماند، شهر است و تمامی نام‌ها و خاطراتی که در دل خود نگه داشته است.
نوشته شده در 30 مرداد 99
منتشر شده در 17 شهریور 99؛ ویژه‌نامه هم‌محله؛ روزنامه اصفهان زیبا
