در دُنیایی زندگی میکنیم که خشونَت
از دَر و دیوارَش می‌چِکد،
سَرمای هَوایش خُورشید خیالَت را مُنجمد می کند،
خون رؤیایَت را می مَکد،
نَهال وجودت را می خشکاند
و اِحساسی بودن فقط
سوژه ای ست برای خَنده عَوام،
بدترین بخش ماجرا این است
که طُ هنوز در این دنیا نَفس می‌کِشی،
نه قُدرت ماندَن داری
نه جرئتی برای کَندن،
نه دلیلی برای بودن می بینی،
نه جایی برای رفتن،
و نه زبانی برای گفتن…
باز قَلمت را در دَست میگیری
و به جان این کوه یأس می اُفتی،
تا آن را در دَشت وَرق خُرد کنی،
کاغذ از غَمی که در دل داری سیاه به تَن میکند،
و بالاتر از این سیاهی رَنگی نیست…
#کالبدشکاف
