پاریس دیشب سه یک از نانت باخت. مسی هم کشکه اون وسط. خیلی از روز های اوجش فاصله گرفته. رونالدو هم همینطور. اسقاطی شدن. به نظرم بهترین سال های فوتبالی یه بازیکن بین نوزده تا بیست و هشت سالگیه. بعد از بیست و هشت سالگی اگه مهاجم باشه معمولاً فقط اون جلو وامیسته بهش توپ برسه بکندش تو گل. فکر کنم بیست و هشت رو خیلی پایین گفتم. اصلاً میگیم سی و دو. بعد از سی و دو دیگه باید بره لیگ دسته سه هلند بازی کنه. دیشب اینترنت مسخره‌بازی درمیاورد. دو بار به مخابرات زنگ زدم ببینم مودم چه مرگشه. بار اول که زنگ زدم یه زنه برداشت. به صداش میخورد کمتر از بیست و شیش سالش باشه. گفتم «اگه میشه یه بررسی کنید ببینید ترافیکمون تموم شده یا نه.»، صدای کلیک موسش میومد. فامیلیم و شماره خونه رو پرسید و گفت «بله، ترافیک اینترنت شما تموم شده.»، گفتم «پنجشنبه یه پنج گیگ گرفتیم اونم تموم شده؟»، گفت «بله، هم پنج گیگی که گرفتید تموم شده هم ترافیکتون.»، یه چند تا سوال هم قبل یا بعدش پرسیدم که الان حال ندارم بنویسم. خیلی هم مهم نبودن. بار دوم یه مرده برداشت. دور و برش شلوغ بود. از طرف اون صدا زیاد میومد. درست نفهمیدم چی میگه فقط میگفتم «بله». یه ده گیگ فعلاً دارم تا چهارم که مودم دوباره شارژ بشه، فقط باید همت کنم اون ده گیگو تا چهارشنبه تموم نکنم. چند وقته حوصله حرف زدن ندارم. کاش می‌شد برای یه مدت بمیریم بعد که دوباره حالمون خوب شد، ادامه‌ی زندگیمونو کنیم. نظرت چیه؟ الان اون زنگوله‌ی بالای ویرگولو زدم یکی تو نظرات یادداشت های یک فرد نیمه افسرده نوشته بود «سس ماست:/» دلم میخواد تیکه تیکش کنم. اعصاب معصاب ندارم. چند وقته از رفیق چاچولبازم خبری نیست. هر ماه میره مخ یکیو میزنه، ماه بعد هم باهاش کات میکنه میره سراغ یکی دیگه. اسم آخرین دوس دخترشم فکر کنم ساناز، فاطمه یا یه همچین چیزی بود. اینی هم که میگم واسه شیش ماه پیشه. الان نمیدونم با کیه. هفت دیقه مونده تا این زنگ تموم شه. الان شد چهار دیقه. الان شد دو دیقه. معلمه بالاخره خدافظی کرد.
آهنگ stan از امینم رو گوش کنید قشنگه. موزیک ویدئوش رو که ببینید عالیه. خواستم لینکشو بذارم ولی چون محتواش خیلی داخل چارچوب نیست گفتم ویرگول گیر میده داستان میشه. یه عکس هم این پایین میذارم که حداقل بخاطر اون عکسه بیاید این نوشته رو بخونید.
باب پیشین:
