بازنگری در عشق ورای فراز و فرود ها

از شکاف ها تا رشد در عشق

برای بسیاری از ما، سفرِ عشق به اندازه فرآیند تدریجی رسیدن به رابطه ای عمیق، سر راست نیست- بلکه بیشتر شبیه افتادن در شکاف ها است. این شکاف ها، فواصلی است که از زخم های کودکی، ناامیدی های اولیه و ایده آل های تحریف شده ی ما در مورد این که عشق چگونه می باید باشد، به جا مانده است. در این نوشتار ما در مورد این که چگونه تجارب اولیه، زندگی رومانتیک ما را شکل می دهد، به جستجو می پردازیم، این که چگونه آشوب می تواند جامه ی مبدلِ شور بر تن کند و چگونه ما می توانیم عشق را به عنوان چیزی پایدار، صمیمی و سرشار از رشد حقیقی، باز تعریف کنیم.

سقوط به شکاف ها

از نوجوانی به بعد، ما اغلب بدون اینکه تصویر روشنی از عشق واقعی داشته باشیم بر مبنای نیازهای مبرم به پر کردن خلاهای احساسی وارد روابط می شویم. آن برخوردهای اولیه ی پر از جذبه های خام و پیمانِ بیان نشده رابطه عاشقانه، کمتر در مورد پیدا کردن "فرد مورد نظر" است و بیشتر در مورد پر کردن شکاف های باقی مانده از گذشته ما است.

اولین تجارب عشقی ما مکرر توسط چیزهایی که نداشته ایم دیکته می شود- خواه عواطف یکدست در خانه یا نمونه های کامل صمیمت .به جای این که به دقت پارتنرهایی را انتخاب کنیم که به زندگی ما غنا می بخشند ما بعضاً کورکورانه و با اشتیاق در جستجوی پر کردن آن بخش های مفقود می گردیم که با شدت و حرارت رابطه عاشقانه جدید پوشانیده می شود.

افسون آشوب

یک هیجانِ انکار ناپذیر در روابط پرآشوب وجود دارد. حسادت، تعقیب و حتی تنازع قدرت که می تواند ترکیب مست کننده ای را به وجود آورد که ما آن را با شور اشتباه می گیریم. خیلی از ما به یاد می آوریم -موج خروشانِ بعد از وضعیت تنش آمیز را – لحظه بعد از یک اختلاف طوفانی که همه چیز دوباره درست به نظر می رسد، گویی درگیری، خودش ارتباط ما را تایید می کند.

اما این آشوب به ندرت،در مورد رابطه واقعی است. اغلب از مسایل حل نشده نشات می گیرد و نیازی برای دوباره تجربه کردن الگوهای آشنا، حتی اگر نهایتاً مضر باشند. چیزی که شبیه شور به نظر می رسد می تواند تنها احساس شدیدی که ما از این بالا و پایین های غیر قابل پیش بینی می گیریم باشد تا یک پیوند در حال رشد مدام.

آرزوی چیزی متفاوت

بعد از سال ها بالا و پایین هیجانی، اغلب نقطه عطفی فرا می رسد که شما شروع می کنید به تمنای چیزی متفاوت کردن- رابطه ای که نه با فرازهای انفجاری و نشیب های له کننده بلکه با احترام، ثبات و صمیمت واقعی تعریف شود. اما همچنان این قلمرو جدید می تواند در ابتدا عجیب به نظر برسد. گذر از یک رابطه که در آن سو عملکرد در لباس هیجان شدید ظهور پیدا می کند تا ساخت رابطه برمبنای ثبات، می تواند در واقع نگران کننده به نظر برسد. گرمای یکنواخت یک پارتنر حمایت گر و ثابت قدم می تواند در ابتدا اینطور به نظر برسد که جرقه الگوهای قبلی را ندارد و شما را متحیر نگه می دارد که آیا شعله رابطه عاشقانه به واقع کم سو شده است.

تعادل بین میل و امنیت

این وجه جدید عشق یک سوال اساسی می پرسد: آیا شور و پایداری می توانند هم زیستی کنند؟ در حالی که آتش بازی پرتلاطم یک رابطه آشوبناک می تواند در ابتدا هیجان انگیز به نظر برسد، چیزی عمیقاً قدرتمند در مورد عشقی که به تدریج و مداوم رشد می کند، وجود دارد.

شمعی را تصور کنید که با یک شعله لرزان اما چشمگیر شروع می کند تا این که نهایتاً به تابشی آرام و پایدار میل می کند. این تابش، نوعی از شور را مجسم می کند که بر حسب اعتماد، فهم مشترک و مراقبت روزانه بنا شده است. ممکن است موج فوری آدرنالین را فراهم نکند اما گرمای آن، قابل اعتماد و پایدار است. چالش، در بازآموزی قلب هایمان جهت قدردانی از این نوع جدید صمیمت – عشقی که هم لطیف است و هم ژرف، قرار گرفته است.

پشت سر گذاشتن شک و کشش گذشته

گذار به رابطه پایدارتر اغلب با چالش های خودش همراه است. شک می تواند به تدریج در زمانی که شما راحتی قابل پیش بینی یک رابطه سالم را با هیجان رابطه های گذشته عاشقانه مقایسه می کنید،به وجود آید.

بعضی ممکن است تحریک شوند که در به در به دنبال آن موج آدرنالین گذشته بگردند، حتی اگر به این معنا باشد که به الگوهای آشوب بازگردند. دیگران دایماً در عجب هستند که آیا جرقه به واقع جایگزین شده است یا این که به سادگی یک نوع از تمنا با نوع دیگر معاوضه شده است. شناسایی این تکاپوی داخلی ضروری است. این به نوعی یک یادآوری است که هیجانی که زمانی با شور یکی گرفته می شده است ممکن است حواس پرتی از مسایل احساسی عمیق تری بوده باشد.

پذیرفتن رشد در عشق

کلید تغییر روابط در پذیرفتن مفهوم رشد قرار گرفته است. عشق یک وضعیت ایستا نیست- در طول زمان با هر تجربه مشترک عمیق می شود، تغییر و تکامل پیدا می کند. ارتباط واقعی به آتش بازی دایمی نیاز ندارد، بلکه در عوض در لحظات روزانه مراقبت، خنده و درک شکوفا می شود.

با پذیرش اینکه عشق می تواند هم پایدار و هم هیجان انگیز باشد، ما خود را به نوعی از صمیمت که بیشتر رضایت بخش و غنی تر است، گشوده ایم. این عشق در مورد یافتن زیبایی در انباشت آهسته و یک نواخت اعتماد و نشان دادن آسیب پذیری است که به طور روزانه به بنیانی که عمیقا شکوفا و انعطاف پذیر است یاری می رساند.

تامل کردن بر سفرهای شخصیمان

لحظه ای درنگ کنید و بر تاریخچه رومانتیک خود تامل کنید. سعی داشتید چه شکاف هایی را پر کنید؟ چگونه تجارب اولیه شما دریافت شما از آن چیزی که عشق باید باشد را شکل داده است؟ شناسایی این الگوها قدم اول به سمت باز تعریف رابطه شما با عشق است.

این فرآیند ساده نیست. این را می طلبد که با خاطرات دردناک روبرو شویم و باورهای دیرپای خود در مورد روابط عاشقانه را به چالش بکشیم، تا به حال در این راه، ما مسیر را برای عشقی که توسط گذشته ما دیکته نشده بلکه با گذر زمان قوی تر می شود، باز کرده ایم.

چارچوب اعتقادی جدید برای عشق

دنیایی را فرض کنید که در آن عشق به تنهایی توسط فراز و فرودهای دراماتیک اندازه گیری نمی شود بلکه توسط رشد پایدار و احترام متقابل مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این چارچوب جدید، شور از بین نمی رود بلکه تغییر می یابد. جرقه اولیه که زمانی به طور دراماتیکی زبانه کشید، می تواند به ارتباطی عمیق تر و تاب آور تکامل یابد که هم آسودگی صمیمت و هم هیجان کشف را تحسین می کند.

این نگاه ما را دعوت می کند به این که هم شجاع بودن و هم سنجیده عمل کردن را در نظر داشته باشیم. ما را به چالش می کشد که این باور را که عشق همیشه باید پرآشوب باشد رها کنیم و به جای آن زیبایی ژرف یک رابطه بنا شده بر مبنای مراقبت دایمی و تمام و کمال را در آغوش بکشیم.

سفری که از سقوط به شکاف ها شروع و به در آغوش کشیدن رشد منتهی می شود به همان مقدار که جهانی است شخصی نیز هست. خواه شما باقی مانده های آشوب های پیشین را پشت سر می گذارید یا به آرامش یک رابطه سالم قدم می گذارید، بدانید که تغییر شدنی است. ممکن است تغییر تدریجی باشد اما هر قدمی که به سمت درک و پذیرش نیازهای هیجانی خود بر می دارید، قدمی به سوی عشقی رضایت بخش تر و غنی تر برداشته اید.

متن فوق برگردان مطلبی با همین عنوان از سایت وزین Psychology Today می باشد.