آیا محاربه فقط یک گناه هست که شکل فیزیکی‌اش مهم است و اینکه قمه بکشی و رجز بخوانی و بترسانی؟ بازی کردن با روح و روان مردم و سلب آسایش و آرامش آنها آیا یک محاربه نیست؟ آن هم از نوع بدتر و شقی‌تر؟ در اولی که محسن شکاری خدابیامرز باشد جسم مردم است که در معرض آسیب است و اهمیت این آسیب، این است که ترس و نگرانی‌ای ایجاد می‌کند و به آسیب روحی منجر می‌شود. ولی اگر کسی مستقیما روح آدمی را هدف قرار داد و حمله کرد چه؟
عربده‌کشی فقط در کوچه و میدان نیست؛ یا حداقل کوچه و میدان فقط این خیابان‌ها و اماکن عمومی نیست. که مثلا فضای مجازی هم هست. کسانی که در فضای مجازی یا دنیای اینترنت، عربده‌کشی می‌کنند و ارعاب ایجاد می‌کنند و تهدید، کسانی که با شایعه‌سازی و دروغ‌بافی، آن هم مسلما به عمد، آرامش مردم و جان و مال و ناموس‌شان را به خطر می‌اندازند، آیا اینها محارب نیستند؟ پس محارب چه کسی ست؟ کسی که فقط زنجیر و قمه به دست می‌گیرد؟
با محاربان واقعی و شقی‌تر بجنگید که مستقیما جان و روح مردم را هدف گرفته‌اند و گفته‌ها و بافته‌های آنها، یاوه‌هایی ست که تیزتر از هر قمه و زخمی ست. بیان اینها و حرف زدن‌شان، زننده‌تر و ترسناک‌تر از هر فعل و عمل فیزیکی‌ای ست. رفتارشان آسیب‌زننده‌تر از شکاندن و از بین بردن و امثالهم است. حکم محاربه بر تمام کسانی واجب است که مخل نظم جامعه و آسایش مردم اند. برای کسانی که این کار کسب‌وکارشان و محل درآمدشان شده، بیشتر.
virgool.io
