چنین مظلومیتی نه تنها باید دل ما را کباب کند، که باید خون ما را هم، به جوش بیاورد. آیا صرف کشتن مزدوران، کافی ست؟
آیا دشمن فقط جان ما را می‌خواهد؟ مسلما خیر؛ او امید ما، انگیزه ما، پشتکار ما و تلاش ما را هم، می‌خواهد. او می‌خواهد که ما را، در همه عرصه‌ها، ضعیف کند و از بین ببرد، یک تهاجم همه‌جانبه. این حرف قدیم بوده و لطفا مغرور نشوید، ولی شکست‌های زیادی خورده؛ حالا ما هم باید دفاع را همه‌جانبه کنیم و در مرحله بعد، تهاجم را.
اگر همین جان ناقابل است که ما می‌دهیم. امّا جان دادنی که باید بدهیم، فقط در میدان جنگ نیست. بهتر بگویم: «میدان جنگ، فقط میدان رزم و توپ و تانک نیست!» عرصه علمی، فرهنگی، جهادی، اقتصادی؛ اتفاقا زور اصلی را باید اینجا زد، اینجا خوب پاسخی خواهد بود به دشمن. تودهنی واقعی را اینها وقتی می‌خورند، که اقتدار ایران، اقتدار مردم ایران، روز‌به‌روز، بیشتر و بارزتر شود. آن زمان که ما، از کشاورزی بگیر تا هوافضا، پیشرفته و بروز باشیم، آن زمان آتش می‌زنیم اینها را، آن زمان دنیا را برایشان، جهنم، ماتم‌کده و خانه حزن می‌کنیم. هر کس در هر جا که هست، اگر در مسیر رشد و توسعه ایران، اقتدار و آبادانی ایران و ایرانی گام بردارد؛ حقا که در صف اول جنگ با دشمن است! حقا که او سیلی محکمی به آنها خواهد زد! حقا که فرزند ایران، فرزند انقلاب و فرزند اسلام است.
هدف ما همین بوده ولی حالا انگیزه‌ها بیشتر است؛ انگیزه ما بیشتر است برای اینکه ایران را چنان بزرگ کنیم که، این اراذل، این اوباش، جلویش حتی یک صفر کوچک هم، نباشند.
