معنای جدید شرافت را خلق کردند نوآموزان و هنرآموزان؛ آنان که از هیچ تلاشی، برای فروگذاری حق، شانه خالی نمی‌کنند.
در جلوی دوربین، لبخند نمی‌زنند و مثلا ناراحت اند؛ پشت همان دوربین، یک قران‌شان که دوزار می‌شود، خنده و هلهله‌شان پابرجا ست! مثل همیشه تا ابد! اهل جوک گفتن و مسخره‌بازی و شادی برای یک‌قران و دو‌قران دنیا هستند و حتما هم اینها حق‌شان است. پای دوربین و مردم و سرود ملی که می‌رسد، ناراحتی و بغضشان را نشان می‌دهند؛ اینها اشک شوق است مردم! شوق آن طلب‌های میلیاردی!
شوق عوام‌فریبی و شوق گنده‌گوزی؛ فکر کرده این حرکت سخیفش، نشانه اعتراض یا یک حرکت مدنی ست. این دقیقا از همان جنس اداهای عوام‌فریبانه و پوپولیستی خیابانی (دانشگاهی) ست. تو یک قران زندگی‌ات نه درد مردم می‌دهد، نه زیست مردم، نه نگاه به مردم؛ تو اصلا از اساس از مردم جدایی و در عالم دیگری زندگانی می‌کنی.
برای ما تمرین تعطیل می‌کنند! انقدر طلب شما دیر می‌شود، چرا تو این همه سال نکردید؟ مثل تعطیلی دانشگاه‌ها می‌ماند. از هر بهانه‌ای استفاده می‌کنند تا کلاس و درس را تعطیل کنند؛ چرا؟ چون دل‌شان با کلاس و درس و مدرسه نیست که اگر بود، از دل جهنم هم پا می‌شدند می‌آمدند. اصلا خطری اینها را تهدید نمی‌کند و مورچه هم از کنار اینها رد نمی‌شود! خودشان انبار باروت اند، جرقه ندارند! ناامنی و اغتشاش و فراخوان را برای تعطیلی کلاس و درس و مدرسه و عقب افتادن امتحان، بهانه می‌کنند. حیف بهانه! این دیگر خیلی بی‌شرمی ست! از بهانه و زبروزرنگی هم گذشته؛ این رسما پفیوزی ست.
و چنین است که غلط هم کردی! از خدایت هم باشد، باید پول هم بدهی تا افتخار پوشیدن لباس آبی را داشته‌باشی؛ از خدایت هم باشد، روزی صدهزارمرتبه خدا را شکر کن که پیراهنی را پوشیدی که حسن روشن و منصورخان و ناصر حجازی پوشیده‌اند. تو لیاقت این پیرهن و اسم رو نداری؛ تو شرف نداشته‌ات را با همان قران‌ها تاخت زده‌‌ای.
و به درک که سرود ملی را نخواندی! تو تاپاله اصلا در حد این حرف‌ها نیستی! تو خس‌وخاشاک اصلا در عددی نیست که جلوی پرچم من ابراز اندام کنی. همین که چشم کورت می‌تواند روی ماهش را ببیند، اللّه‌اش نقش ببندد، از لطف و الطاف ملوکانه است؛ فکر نکن از لیاقت تو است یا کس خاصی هستی، تو خاکستر این پرچم را هم نمی‌توانی هورت بکشی! تو برو تو اتوبوس کثافت‌کاری‌ات را بکن!
آبرو بگذارید برای تیم ملّی تا بتوانیم ازش حمایت کنیم؛ فعلا همان اسم و پرچم و چند نفری امیری و ترابی، آبرو و حیثیت ما اند. ما از تیم ملی‌مان حمایت می‌کنیم ولی حواسمان به امارنده و اجانده هم هست؛ خوش باشید.
آیا باید تمام قد از تیم ملی حمایت کنم؟ مسلما! بی‌یارویاور گذاشتن تیم ملی، با وجود همه اشکالاتی که دارد و این اشکالات، چیزی نیست در برابر رزم‌ها و مجاهدت‌های سابق همین تیم، من یک خائن خواهم بود اگر در وقت ناخوشی کنار تیم نباشم و فقط یار گرمابه و گلستان باشم.
