خسته و آرام چون آسمان شب

حال و احوالی که متغیر است

روزی خوشحالی روزی غمگین

چرخه ای بی پایان

زندگی ای که طعم و مزه ی خویش را از دست می دهد

تنها، ماندن و نفس کشیدن است

بودن و تحمل کردن است

کنار آمدن و نادیده گرفتن است

نفس کشیدن در هوای الوده است

بالا و پریدن در اب های گل آلود است

مرز باریک بین نفرت و عشق است

پلی میان دوستی و دشمنی است

زندگی ای که از تکاپو می ایستد

دیدگانی که خیس می شوند گواه بر آنند

و سکوتی که هرگز شنیده نمی شود ....

پ.ن: دوستان عزیزم ، همراهان گلم میخواستم یک داستانی رو یک بار برای همیشه تمومش کنم اون هم اینه که داستان سرد و گرم شدن نوشته ها (خیلی وقته گرم نشده ) صرفا به خاطر اوضاع روحی سینوسی ایه که دارم و این اوضاع روحی سینوسی بخشی از مراحل مصرف دارو هست من به خاطرش متاسف نیستم و از دست کسایی هم که با این موضوع شوخی کردن ناراحت نیستم :) فقط خواستم شفاف سازی کنم که دست خودم نیست که اگر بود همیشه یک نوشته ی گررررررم گرررررم به گرمای یک نسکافه تو دمای -10 درجه براتون می نوشتم اما چه کنم که دستم تنگه و فقط همین در توانمه :))