شاید تو دنیا هیچ قانونی به درستی کارما وجود نداشته باشه
بعضیا میگن کارما کجا بود ما که نمی بینیم
بعضیا میگن کارما دروغه هرکسی دزدید برد و خورد زندگی کرد
ولی بعضیا هم میگن ظلم پایدار نمیمونه
بعضیا اومدن بهشت و جهنم ساختن برای اثبات وجود کارما
بعضیا هم گفتن هرکی تو این دنیا بدی کنه اون دنیا میره جهنم
و کسایی که این حرف و زدن خودشون بد کردن .....
معادلات ذهنی بهم ریخت
پس کارما چی بود ؟ کارما کی بود ؟ کارما کجا نشسته بود و در حال تماشای کدوممون بود ؟ در کمین چه کسایی بود ؟ امروز میومد سراغمون یا فردا ؟ مایی که گناهی نداشتیم کارمای چی و پس می دادیم ؟ اصلا کارما پس میدادیم یا تو کوره ی زندگی زیر دست یک کیمیاگر ساخته و پرداخته ذهن پائولو کوئیلو تبدیل به طلا می شدیم ؟ شاید همه ی این زندگی لعنتی فقط تو ذهن یک نویسنده می گذشت .....
می دونستین اگه وجودتون از طلا باشه حتی تحت سنگین ترین ضربات هم تبدیل به آهن نمیشین ؟ شاید یک کیمیاگر بتونه با ترکیب عناصر طلا بسازه ( شاااایددد) ولی هیچوقت یک مس تبدیل به طلا نمیشه
یک آدم خرد تبدیل به یک آدم گرانمایه نمیشه
مس به طلا تبدیل نمیشه چون طلا از نظر ارزش در درجه ای بالاتر از مس قرار داره و مس این پتانسیل نداره که به طلا تبدیل بشه
اگه یک محلول شیمیایی در اثر گرما یا هر جرقه ای تغییر رنگ بده نشون دهنده ی اینه که مواد واکنش دهنده ای داشته که باعث انجام واکنش شده
اگه مواد واکنش دهنده نباشن واکنشی در کار نیست که تغییری هم اتفاق بیفته
این همون پتانسیل طلا شدن هست
اگر انسان تغییر کنه معنیش اینه از اول هم انسان فرومایه ای نبوده
اگرحتی تصمیم بگیره که تغییر کنه باز هم به این معنی هست که از ازل فرومایه نبوده
و اگر حتی فکر به تغییر در ذهنش مرور بشه باز هم به این معناست که از ابتدا ارزش پایینی نداشته
انسان فرومایه نه در فکر تغییره نه برنامه ای براش داره و نه حتی می پذیره که نیازی به تغییر داره
به تنهایی نفس میکشه و اکسیژن هوا رو هدر میده دی اکسید کربن تولید میکنه و فقط و فقط انرژی انسان های ارزشمند رو برای زندگی به هدر میده
انسان فرومایه خودش رو والاتر از هرکسی میبینه و نیازی به تغییر نمیبینه
این بزرگترین وجه تمایز یک فلز ناچیز که بعد از مدتی زنگ میزنه و فلز گرانبهایی مثل طلا هست
کتاب انسان در جست و جو معنا رو ورق می زنم
رنگ و بوی این روز ها رو میده
بوی وحشیگری
بوی حرص و طمع
و من و امثال من فرانکل دوران هستیم
می تونیم کم بیاریم و زیر شکنجه ی این زندگی با فکر کردن به هزار راه نرفته و جوونی نکرده و کودکی ای که عجین شده با عقاید سادیمی و مازوخیزمی بعضیا کم بیاریم
می تونیم به آدمایی فکر کنیم که روزی آدم بودن و ما هم همرنگ جماعت بشیم
این روزا تنها چیزی که خیلی ذهنم و درگیر کرده همینه
اینکه آیا با همرنگ شدن دنیا رنگارنگ میشه ؟ مگه نه اینکه قشنگی دنیا به رنگارنگ بودنشه ؟ پس چرا بعضی آدمای سیاه و سفید دارن جعبه مدادرنگی هامون رو از بیخ و بن آتیش میزنن ؟
این چشما چه گناهی کردن که مجبورن زندان آشویتش رو برای ذهن آرمانگرا ترسیم کنن تا به قلب عاشق دلداری بدن که یه روزی قراره داستان زندگیش تو یک کتاب چاپ بشه و نسل بعدی رو به پیدا کردن معنا هدایت کنه ؟
این قلب دیگه از رینگ کنار کشیده و زمین و به عقل تحویل داده
قلب توانی برای جنگیدن نداره
دیواره هاش از جنس شیشه ان
شفاف و روشن
و در غبار این روز ها کدر شده
شاید توجهی به حرفام نداشته باشین
شاید اصلا متوجه حرفام نشین
و شاید حتی ندونین در مورد چه چیزی صحبت میکنم
کافیه خونه ی امنی که برای خودتون ساختین رو خراب کنین و قدم بزارین به باغ وحشی که اسمش و دنیا گذاشتیم
کافیه از لاکتون بیاین بیرون
این باغ وحش منتظر شماست
خب ویکتور خودت بگو کجای کاریم ؟
هنوزم معتقدی کسی که چرایی برای زیستن داشته باشد از پس هر چگونه ای بر می آید ؟
تو چطور نیچه ؟ نگو که هنوزم بعد از مدت های مدید عقب نکیشیدی ؟
آخه منم هنوز عقب نکشیدم :)))
جفتتون هم خوب می دونین این یک جنگ همه جانبه ست و ما بایددددد تبدیل به یک معنا بشیم
این دنیا هیچ معنایی نداره ولی این ما هستیم که باید معنا بسازیم
هی داروین خودت گفتی طبق قانون تکامل نسلی امکان ادامه ی بقا رو داره که سازگارتر باشه با محیط
و میدونم قرار نیست میدون رو به حیوونایی که عرصه رو برای هممون تنگ کردن تحویل بدم تا ریشه های پوسیده و کثیفشون و تو خاک این دنیا منتشر کنن و این خاک و مسموم کنن
ما نسلی نیستیم که اجازه بدیم آینده بی معنا با
پ.ن : هیچ اشاره ی خاصی به هیچکس نداشتم میتونین به هرکسی که تا الان ر...ده تو زندگیتون ربطش بدین به امید جوانه زدن :)))
پ.ن2: و ما همچنان به همه چیز میخندیم :))
پ.ن3: و چقدر همه چیز از اول پوچ بود و ما بودیم که به همه چیز ارزش دادیم
~•°stargirl°•
پستم که تو مسابقه منتشر کردم دوست داشتین بخونین :)
