✒️معرفی فیلم سینمایی «گناهکاران» و فیلم سینمایی «نگار»
🔴این مدل معرفی و نقد فیلم که من برای مقالهام ازش استفاده کردم، در اصطلاح بهش میگن «نقد تطبیقی».
یعنی، وقتی شما میخوای درمورد یک فیلم مشخص صحبت کنی، برای تعریف و نقد اون فیلم، شاید از ده اثرِ دیگه هم یاد کنی و مثال های متعدد از سکانس ها و حتی کتاب های مختلف بیارید.
یکی از منتقدهایی که من خیلی بهش علاقه دارم و همین سبک رو دنبال میکنه، دکتر سید حمیدرضا قادری هستش که فقط یک اشکال کوچیک داره، اونم اینه که خیلی حذب الهی هستش!😁🫠 و معمولا زیاد توی رسانه ها پیداش نمیشه؛چون کار طبابت انجام میده و خُب گویا قم زندگی میکنه.
و بالاخره یه روزی که سرم خلوت شد میرم پیداش میکنم و یک کتاب رو میدم یادگاری برام امضا کنه.
بگذریم.
🟢اول از فیلم بسیار زیبای «گناهکاران»، محصول مشترک خانواده قریبیان (استاد فرامرز قریبیان و پسرش سام قریبیان) در سال ۱۳۹۰ شروع کنم🟢
به نظر من یک فیلم خوب مثل پرواز یک هواپیماست.
باید تیکآف خوبی داشته باشه (یعنی شروعش بیننده رو جذب کنه)،
باید توی آسمون صاف و بدون تکون پرواز کنه (یعنی وسطهای فیلم افت نکنه و حوصله آدم سر نره)،
و آخرش هم باید یک فرود نرم و قشنگ داشته باشه (یعنی پایانش آدم رو راضی کنه و با خودت نگی "ای وای وقتم رو حروم کردم").
«گناهکاران» دقیقاً همه این ویژگی هارو داره.
از انتخاب لنز و قاببندی بگیر تا نورپردازی، صداگذاری، تدوین و... همهچی دقیق و تمیز هستش.
وقتی فیلم تموم میشه و از جات بلند میشی، درسته که یک نقص هایی در فیلمنامه و کارگردانی وجود داره ولی با خودت میگی:
"آخیش، بالاخره یه فیلم خوب دیدم"
🟢حالا بریم سراغ فیلم سینمایی به شدت مزخرفِ «نگار» ساخته رامبد جوان (محصول سال ۱۳۹۴)🟢
برای این فیلم، بدون مقدمه و تعریف و به صورت سریع باید گفت:
صداگذاری و خلق موقعیتها توی فیلم، بهجای اینکه مرموز باشه یا حس تعلیق بده، یه جورایی زیادی اغراقشده و حتی خندهدار از آب دراومده.
برای صدابرداری کار از تکنیکِ خوبِ هاشف گذاری برای بازیگر استفاده شده و توی تدوین، صدای بازیگرها از صدای پسزمینه، تفکیک و تقویت شده و این کار، خیلی خوب بود ولی نه در همه صحنه ها و همه جایِ فیلم و این تقویت صدا در همه لحظات فیلم کار رو خراب کرده.
توی فیلمبرداری هم سعی داشتن فضای وهمآلود و فانتزی نشون بدن، ولی نتیجهاش بیشتر شبیه اینه که من با گوشی موبایلم فیلم گرفته باشم و بعد به ملت غالب کنم که این یه اثر خاصه!😐
قضیه نقش خانم جواهریان هم، اینه که هر بار بیننده میخواد با داستان همراه بشه، یهو میفهمه همهچی خیال بوده!
و این نه یک بار، بلکه صد بار تکرار میشه 😤
آدم آخرش خسته میشه، باخودش میگه بابا یه بارم بذار باور کنیم چیزی که داریم میبینیم واقعیه!
ودرکل فرقی هم نمیکنه که این کار صد دفعه تکرار بشه و بیننده اذیت بشه یا یک بار در آخر فیلم متوجه بشی که کل فیلم خیال بوده.
مثلا توی فیلم عروسی مردمِ مجید توکلی، شما وقتی باید چَکِ آخرِ فیلم رو بخورید و بگید عجب فیلمی،
کارگردان و فیلمنامه نویس با بیهنری خاص خودشون یک سطل آب یخ روی سرتون خالی میکنن😔
خلاصه که، رامبد جوان خواست به تقلید از فیلم بسیار زیبای گناهکارانِ سام و فرامرز قریبیان، یک کار رویایی انجام بده که از اون طرف بوم افتاد و دست و پای اثر رو شکوند و نابود کرد.
اگر فیلمی که خانواده قریبیان در سال ۱۳۹۰ ساختن رو تصویر اسب بالایی در نظر بگيريم، صد درصد تصویر اسب پایینی، ساخته رامبد جوان در سال ۱۳۹۴ هستش.
پ.ن.۱ :
سکانس پایانی فیلم سینمایی «گناهکاران»، توی بازبينی توسط ارشاد حذف شد و سال ها بعد، سام قریبیان، پایان اصلی فیلم رو منتشر کرد و میتونید اون سکانس رو از گوگل جستجو کنید چون اگر من بذارم احتمالا ویرگول اجازه پخش نده و حذفش کنه.
پ.ن.۲ :
طبق معمول میتونید با یک سرچ ساده به خلاصه فیلم ها دسترسی پیدا کنید و برای طولانی نشدن متن، خلاصه فیلم هارو ذکر نکردم
پ.ن.۳ :
اگر خواستيد اسم دکتر سید حمیدرضا قادری رو سرچ کنید تا نمونه نقدهاش رو ببینید، باید بگم که متاسفانه نقدهای خوبش و اون چیزی که مدنظر من هستش توی گوگل پیدا نمیشه و البته این ضعف رسانه ای خودش هستش و نقدهای خوبش رو باید در جشنواره های فجر دنبال کنید که از برنامه هفت به صورت زنده پخش میشه که حالا شاید توی تلوبیون بشه پیداشون کرد.
