ی دنیا شایدِ منفی با ی دنیا ولی و اما

شاید هدفی نداشته باشم اما شبانه روز گریه نمی‌کنم

به زمین و زمان بد و بیراه نمی‌گم که چرا من راهم رو پیدا نمی‌کنم

شاید حال حوصله هیچکسو نداشته باشم ولی به دوستام و خانوادم پشت نمی‌کنم

شاد بودن رو از زندگی‌ام حذف نمی‌کنم و توی کنج خلوت و تاریک ذهنم پناه نمی‌گیرم

شاید از واقعیت دنیا فرار کنم اما همیشه بر می‌گردم و حواسم بهش هست

شاید از دور گردون زندگیم گاه به گاه های زیادی ناراضی باشم اما تلاشم رو قطع نمی‌کنم

شاید خیلی چیز ها به دردم نخورن اما یادشون می‌گیرم

شاید خیلی دیر به دیر به آدمای قدیمی سر بزنم اما به یادشونم

شاید زندگی سخت باشه ولی نا امید نمیشینم که هر چیزی از راه رسید سنگی بهم بزنه و با سقلمه های نیش دار از جاده خارجم کنه

شاید شتر شانس حتی از محله ی من رد هم نشه پس خودم با تلاش مجبورش می‌کنم راهشو به سمت من کج کنه

شاید نا امید بشم ، همه ی وقتی براشون پیش میاد که جفت پوچ بشن ولی دوباره بلند میشن

شاید برای خیلی از کار ها ساخته نشده باشم و خلقت من برای انجامشون نباشه اما برای پیدا کردن هدفم انجامشون میدم

شاید آسیب های زیادی در طول راه ببینم ولی شوق مقصد من رو سرپا نگه می‌داره

آدما بد نیستن
شاید افکارشون در موقعیت بدی قرار گرفته و اونجا مستقر شده باشه

شاید با الفاظ بدی با شما صحبت کنن ولی اعماق دلشون منظوری ندارن

اگر همه بد بودن،شما اون آدم خوبه باشید که همه اذیتش می‌کنن و همه بهش انگ متفاوت بودن می‌زنن

همون قهرمان داستانی که همرو به راه درست بر می‌گردونه حتی اگر در آخر ازش تقدیری نشه

وقتی نور امید پشت ابر هاست نباید فکر کنیم برای همیشه رفته!

-کیانا آتاکشی زاده