این جهان زندان و ما زندانیان/حفره کن زندان و خود را وارهان. مولوی سروش لشکری که با نام هنری هیچکس شناخته می شود در سال ۱۳۸۵ با جنگل آسفالت و ترانه هایی چون اختالف و قانون ، قدرت خود را در ژانر هیچ هاپ نشان داد و با اینکه آن آلبوم به طوری قدرت و انسجام آن دو تک آهنگ را نداشته وبه طور کلی یک اثر متوسط رو به باال بوده نشانه ای از یک هنرمند قوی در صحنه ی هیپ هاپ موسیقی ایران بوده که متاسفانه به دلایل مختلف از ایران خارج شده و پس از تقریبا ۹ سال سکوت با آلبوم "مجاز" من را بسیار شگفت زده کرد . مجاز از همه جهات پیشرفتی چشمگیر بوده ؛ کوبندگی تک آهنگ هایی چون "تو کجا بودی؟" در هیج جای "جنگل آسفالت" دیده نمی شد؛ که با ترانه های ادبی و اعتراضی که از آرایه هایی چون ایهام ، کنایه و ضرب المثل و زیتم های صنعتی و َدورانی اش و ترومپت های میانه آن فضایی خشن ساخته کهاست . همچنین "سخته مسلمون بودن" ، سمپل هایی از آهنگ های محلی و سینف های خفه اما بیگانه Grips Deathشبیه کار های اش ضربه و غم ترانه هایی چون "دستای خدا بنده ابروهای حوریارو برمی داره تا حاجی بخنده ، راستی حدیث جدید چنده؟" را بیشتر می کند . هر چقدر می گذرد کوبندگی تک آهنگ ها بیشتر می شود به گونه ای که در تک آهنگ "خالفکارای اصلی" استفاده از آژیر های بلند و آواهای موج مانند که با صدای کمی از ساز های مختلف در پس زمینه با ترانه هایی که در مورد خالف کارای واقعی که پلیس ها و افرادی هستند که با ترس و زور همه چی را کنترل می کنند ، چفت شده و قولی بی شاخ و دم می سازد ؛ ویژگی که در تک آهنگ بعدی "شبی گرگا" تکرار شده ، با این تفاوت که با صدای تار پس زمینه که با ریتمی نامتعارف همراه درام ها و سمپل هایی از فریاد حرکت کرده ، فضا را در عین کوبندگی ، مرموز کرده که در ادامه با آواهایی علمی _تخیلی و گیتار آکوستیک خفه ترکیب شده و آن را موجودی پیچیده ، درنده و مرموز چون گرگ می کند . البته در میان این سنگینی تک آهنگ هایی چون "جدول و رویا" استراحت و تنوعی برای آلبوم است که پیانو های ظریفش، سمپل هایی کوتاه از آهنگ های محلی فضا و داستانی غمگین میگوید از ۳ جوان که رویا های مختلفی دارند اما با تالش های زیاد به آن نمی رسند چون آن فقط ۳ نفر با جداول بتنی اطرافشون هستند ؛ تا پس از آن وارد تک آهنگ "شیطونه میگه" بشویم و با بِیس هایدارد ، آواهای تیز و آژیرمانندش گویی فردی را بر لبه ی سقوط Down a of Systemاز Aerialsبَمش که شباهت خاصی بهروانی نشان می دهد تا تصمیم بگیرد بد شود چون تمام اطرافش کار های شیطامی می بیند و صدا های ذهنش مدام همچون شیطان برایش آواز می خواند ؛ همچنین "رسوا" و "قاضی منو دوست داشت" که فضایی ارکسترال و دلهره آور دارند . تک آهنگ های دیگر چون "یک مکس" که عاشقانه است و "از آشناییتون خوشحالم" که برای والدین سروش است توانایی وی را در گفتن موسیقی های احساسی نشان می دهد و آواهای آزاد و عظیم آن این حس را نسبتا خوب انتقال می دهند . استفاده از تک آهنگ "قانون" در یک رایانه می ماند Errorآهنگ پایانی آلبوم "وزیر" نشانه ای از درک او نسبت به کار های پیشینش است و آواهای آن که شبیه پایانی جالب برای آلبوم است . متاسفانه تمام آهنگ های آلبوم شاهکار نیست ؛ "محض مخالفت" ، "ترورشون کن" و "کی میگه" با ریتم های بلند و ترپ مانندش با یکسری نت ها و ترانه های تکراری همراه شده با اینکه در ابتدا جذاب اند اما در انتهای آن بسیار سردگمشده به گونه ای که نمی تواند بین یک فضای کوبنده و شیرین جدایی برقرار کند ناگفته نماند که ترانه های نامنسجم آن که به هر سویی می رود به آن کمکی نمی کند ؛ ویژگی هایی که در "من کیم" و "چرا نمی میری" البته با درجه ای کمتر دیده می شود.
آلبوم "مجاز" ارزش ای همه سال انتظار را داشته و اثری برومند ، سیاسی و ماهرانه در هیپ هاپ ایرانی است .
۱۰/۸ :نمره
