این متن تقدیم به کسی که میخواد برنامه اشو بشکنه و فیلم ببینه. کسی که میخواد خودشو بندازه توی چرخه نابودی و توش غرق شه.
هی تو، سرت درد میکنه؟ من مطمئنم، یادت مونده چقدر از ته قلبت هدفت رو میخوای. قدم های قبلیت رو هم به یاد بیار، اون آدم دیروز که گریه میکرد تویی. طمع تلخ تسلیم شدن الانت برات سختتر از شکست های قبلا میشه. این کار کوچیکی نیست، تو با فیلم دیدنت خودتو نادیده میگیری، برنامه ریزیت رو دور میندازی و احتمال رسیدن به رویاهات رو کمتر میکنی. این یه ظلم سخته به کسی که تو رو دوست داره . احساسی که باعث شده به سمت دوپامین غیر مجاز بیای بهانه ای هست که تو فراموش کنی که اینکار به اعتماد به نفست آسیب میزنه. و اگه این کارو انجام بدی، دلیلی میشه برای کم آوردن و نرسیدن به رویات، چیزی که مال توست.
تصمیم الان تو یه فراخوان برای جنگی سخت با اعتیادته، موفق میشی؟
تصمیم تو یه ساعت یا بیشتر درس روحیه بخشه. موفق میشی؟
تصمیم تو اون سبک زندگیه که دوستش داری. موفق میشی.
فشار دیگران رو از روی شونه هام ورمیدارم. نظر ها و تحسین دیگران انگیزه من نخواهد شد. برای خودِ الانم و آیندم میخونم.
من از گذشته یاد میگیرم چجوری بهتر تلاش کنم، چون قبلا غرق شدم.
تصمیم من خداحافظی با فیلم دیدنه؛ هرچند بار که به ذهنم بیاد و وقت اون کار نباشه. میدونم اوایل شکست دادن این اعتیاد چقدر سخته. اما هر بار لغزش و سرخوردن باعث میشه که راه رفته رو دوباره برم.
این انتخاب یه زندگی فرسایش بار نیست، زندگی ایه که باید بچشمش تا بفهمم دنیای واقعی ای که من تجربه میکنم چه لذت هایی داره. و اینجا در این زمان من انتخاب میکنم که ..
تقدیم با گل برای تویی که گلی(^ー^)
