بعد از یه سال ..
حس میکنم از وقتی 22 رو رد کردم یسری تغییرات جالبی رو (درونی البته) تجربه کردم ک خیلی خوبه.
کتاب کم خوندم تاحالا ، ولی برا این روزا چنتا تا از کتابایی ک خیلی مفید بود برام رو اینجا پیشنهاد میکنم:
1.در باب حکمت زندگی (از شوپنهاور)
2.هنر رندانه ی بتخم گرفتن (مارک منسون ترجمه ارشاد نیکخواه)
3.کتاب "تفکر زائد"و کتاب" با پیر بلخ"(از محمد جعفر مصفا)
در رابطه با کتاب بتخم گرفتن(هههه?) توصیه میکنم اصن از رو اسم کتاب قضاوتش نکنین.
و کتابای محمد جعفر مصفا هم خوراک اوناییه ک دوست دارن بدونن خودشناسی اصن ینی چی !
این روزا رو دچار خود درگیری شدم ک چیز عادییه .. ولی اینبار از نوع مفیدشه . منظورم در رابطه با کتاب در باب حکمت زندگیه، وقتی سطر به سطرشو میخونی، اصن بعضی جاها بدجور حس تاسف میکنی واسه نوع خودت ک اینقدر مسخره ای!
یسری چیزا هست ک هیچوقت نمیتونی باهاش کنار بیای. وقتی به کارا و تفریحات روزانت دقیق میشی، میبینی ک چقد عادی شده عاطلو باطل گشتن ، همونجور ک شوپنهاور میگه :گفتگو ها سبکسرانه و سطحی میشن و مردم از هر گونه بحث عمیق خودداری میکنن. البته این برمیگرده به میزان شعور هر فرد، هرچه بی مغز تر و توخالی تر، پر سروصدا تر.
نا میزونتر از خودم ندیدم تا حالا :|
تلف کردن عمر آسونه ..
کلیشه ای بودن زندگیم واضحه ، پس با فلسفه و اندکی تفــــکــــر یکم مزه دارش کن ?
و اینکه :گاهی وقتا لازمه با اندکی مدیتیشن ، اون صدا رو خفه کنی چون میدونی زیادی فعال شده! و بری سمت یه کاری .
