یکی از مهمترین نیازهای حقوقی امروزه ما قراردادهای فناوری محور است. اولین نکته ای که در ابتدا برای انتخاب قرارداد مناسب برای یک همکاری فناورانه لازم است بدانیم، این است که آیا دانش فنی یا فناوری موضوع بحث پیش‌تر تولید شده یا پس از امضای قرارداد ایجاد خواهد شد.
?دانش فنی هنوز ایجاد نشده و یا نیازمند تغییر و بهبود است:
روش رایج انعقاد قرارداد "تحقیق و توسعه یا پژوهشی" است. در صورت موجود بودن دانش فنی، قرارداد مناسب در دستۀ قراردادهای تجاری‌سازی (فروش، لایسنس ...) جای می‌گیرد.
?دانش فنی موجود است و قرارداد بر تجاری‌سازی آن متمرکز است:
تجربۀ عملی نشان می‌دهد حتی در این شرایط ، نوعی تحقیق و توسعه به عنوان موضوع تکمیلی قرارداد مورد توافق طرفین قرار می‌گیرد تا آخرین بهبودها برای ورود مناسب دستاورد فناورانه به بازار رقم بخورد.
?انتقال‌گیرنده مایل است برای تضمین موفقیت کسب‌وکار فناورانه، از همکاری و مشارکت فناور بهره ببرد:
بستر مناسب برای تحقق این هدف، درج شروط تحقیق و توسعه یا انتخاب روش پرداخت حق‌امتیاز شناور (Running Royalty) در قراردادهای تجاری‌سازی است.
ادامه دارد...
