.
من یه پسر کاملا معمولیم
خیلی معمولی
چهره ی جذاب ، سکسی ، دختر کش و خوشگلی ندارم
موهای بور و رنگی و چشم رنگی هم ندارم
رنگ چشمامم هم قهوه ایه که انقد غلیظه به سیاهی میزنه
یک فرم بینی ایرانی دارم
مقداری زیاد لپ دارم
یک سیبیل دارم که عاشقشم
و ابرو های پیوندیم، موهام که مشکی هستند و به خانواده ی پدری رفته و سال ها به رنگ مشکی باقی میمونه پس در آینده هم جوگندمی نمیشه که جذاب بشه
شاید بتونم بگم دندان های یک دست و مرتبم تنها نکته ی مثبت این ماجرا باشه و یک قابلیت عجیب دارم اینکه میتونم گوش هامو تکون بدم که به پدر، پدربزرگم میرسه این قابلیت منحصر به فردم؛
سابقا که سنم کمتر بود احساس میکردم چشم های درشتی دارم؛ سنم که بالاتر رفت فهمیدم چشم های کاملا معمولی دارم(توهم خود شاخ پنداری)؛ مادر عزیزتر از جانم همیشه میگفت چشمات برق میزنه و الان دو ساله هیچ برقی نداره و فقط الان خامی میبینم تو چشمات...
من میخندم؛ چون واقعا میخندم و الکی خنده بر لب نمیزنم چشمام موقع خندیدن جمع میشه و تو عکسا شبیه کور ها میشم...!!!
دو ساله، سه ساله بخاطر عدم تحرک و در کنارش رها کردن ورزش و حالا هم بی انگیزه ای مفرط یواش یواش دارای اعتبار بازار شدم ؛ سکته ی قلبی نکنم خداااایااااا...
من هیچ وقت یک پاف، بچه خوشگل و .... نبودم؛ همیشه معمولی بودن و سادگی رو به همه چیز ترجیح دادم...
پیراهن ساده، کفش و شلوار ساده؛
همین ها رو دوس دارم
راحتی خودم خیلی برام باارزش تره که تا بخوام با سلیقه ی بقیه زندگی کنم، البته منی که نهایتا 80 سال زندگی میکنم این سبک زندگی رو ترجیح میدم؛
با خیال راحت از غذاهای خوشمزه لذت میبرم و یک چاق خوشحالم...!!!
چاق خوشحال یک اصطلاحه.
از من انتظار نداشته باش که بخاطر نظرات تو آرامش روحیمو بهم بزنم چون وقتی ندارم برا زندگی...
.
من یه خوشحاله خیلی خستم...
