در چشم‌انداز دائماً در حال تحول امنیت سایبری، حملات انکار سرویس توزیع‌شده (DDoS) به‌عنوان یکی از رایج‌ترین و مخرب‌ترین تهدیدها برجسته می‌شود. هدف این حملات، تحت تأثیر قرار دادن یک سیستم، سرویس یا شبکه هدف قرارگرفته و غیرقابل‌دسترس کردن آن برای کاربران قانونی است. در این مقاله، روش‌های مختلفی را که مهاجمان برای اجرای حملات DDoS به کار می‌گیرند و مکانیک‌های پشت هر تکنیک را بررسی خواهیم کرد.
یکی از ساده‌ترین و درعین‌حال مؤثرترین روش‌ها، UDP (پروتکل داده‌های کاربر) است که هدف را با حجم بالایی از بسته‌های UDP غرق می‌کند. برخلاف TCP (پروتکل کنترل انتقال)، UDP قبل از ارسال داده‌ها اتصال برقرار نمی‌کند و آن را مستعد سوءاستفاده می‌کند. مهاجمان اغلب آدرس‌های منبع را دست‌کاری می‌کنند و فیلتر کردن ترافیک مخرب را برای سیستم هدف دشوار می‌کند.
مکانیک شامل پر کردن هدف با بسته‌های UDP است که ظرفیت آن برای پردازش و پاسخگویی به درخواست‌های قانونی را فرامی‌گیرد. سیل‌های UDP به دلیل سادگی و کارایی خود بدنام هستند و آن‌ها را به انتخابی محبوب در میان مهاجمان تبدیل می‌کند.
سیل‌های TCP SYN (همگام‌سازی) از فرآیند دست دادن سه‌طرفه در ایجاد یک اتصال سوءاستفاده می‌کنند. مهاجمان هدف را با درخواست‌های متعدد اتصال TCP سرازیر می‌کنند و توانایی آن را برای پاسخگویی و ایجاد اتصالات قانونی بسیار بالا می‌برند. با ارسال رگبار بسته‌های SYN بدون تکمیل دست دادن، منابع هدف به‌سرعت تمام می‌شود.
این روش از آسیب‌پذیری در راه‌اندازی اتصال اولیه استفاده می‌کند و باعث می‌شود سیستم هدف نتواند بین درخواست‌های قانونی و مخرب تمایز قائل شود. نتیجه انکار سرویس است که از دسترسی به سرویس یا شبکه موردنظر جلوگیری می‌کند.
در یک سیل HTTP، مهاجمان با ارسال حجم گسترده‌ای از درخواست‌های HTTP، بر روی سرور تحت وب تمرکز می‌کنند. این فشار زیادی بر منابع سرور وارد می‌کند که منجر به عملکرد ضعیف یا شکست کامل می‌شود. مهاجمان ممکن است از روش‌های مختلفی مانند بات‌نت یا رایانه‌های زامبی برای تقویت تأثیر حمله خود استفاده کنند.
مکانیک شامل تقلید از رفتار قانونی کاربر، ارسال تعداد زیادی درخواست HTTP به‌طور هم‌زمان یا متوالی است. این نوع حمله به‌ویژه در برابر وب‌سایت‌ها و سرویس‌های آنلاین مؤثر است، جایی که در دسترس بودن بسیار مهم است.
پروتکل ICMP (پروتکل پیام کنترل اینترنت) سیل درخواست پژواک که معمولاً به‌عنوان سیل پینگ شناخته می‌شود، با ارسال تعداد زیادی درخواست پینگ هدف را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درحالی‌که درخواست‌های پینگ یک ابزار تشخیصی استاندارد برای بررسی اتصال شبکه هستند، مهاجمان از آن‌ها برای تخلیه منابع سیستم سوءاستفاده می‌کنند.
مکانیک شامل بمباران هدف با درخواست‌های ICMP پژواک، اشباع پهنای باند شبکه و مصرف توان پردازشی است. سپس هدف قادر به پاسخگویی به درخواست‌های قانونی نیست و باعث انکار سرویس می‌شود.
حملات تقویت DNS (سیستم نام دامنه) از سرورهای باز DNS برای ایجاد حجم عظیمی از ترافیک به سمت یک هدف سوءاستفاده می‌کنند. مهاجمان آدرس IP منبع را جعل می‌کنند و به نظر می‌رسد که درخواست‌ها از قربانی گرفته‌شده است. سرورهای DNS به نوبه خود با ترافیک تقویت‌شده به قربانی پاسخ می‌دهند و تأثیر حمله را تشدید می‌کنند.
مکانیک شامل ارسال پرس‌وجوهای DNS کوچک با آدرس منبع دست‌کاری شده برای باز کردن سرورهای DNS است که سپس با پاسخ‌های بزرگ‌تر به قربانی پاسخ می‌دهد. این اثر تقویتی حجم ترافیک هدایت‌شده به سمت هدف را بزرگ می‌کند و باعث اختلال شدید می‌شود.
حملات تقویتی پروتکل زمان شبکه (NTP) شباهت‌هایی با تقویت DNS دارند اما سرورهای NTP را هدف قرار می‌دهند. مهاجمان پرس‌وجوهای کوچک NTP را با آدرس IP منبع جعلی به سرورهای NTP آسیب‌پذیر ارسال می‌کنند. سرورها که از دست‌کاری بی‌اطلاع هستند، با پاسخ‌های بزرگ‌تر به قربانی پاسخ می‌دهند و باعث افزایش قابل‌توجه ترافیک می‌شوند.
مکانیک شامل استفاده از اثر تقویتی پاسخ‌های NTP است که هدف را با سیل داده‌ها غرق می‌کند. این روش می‌تواند منجر به ازدحام قابل‌توجه شبکه و در دسترس نبودن سرویس شود.
برخلاف حملات DDoS سنتی، یک حمله Slowloris بر سوءاستفاده از آسیب‌پذیری در مدیریت اتصال هم‌زمان سرورهای وب متمرکز است. این روش شامل ایجاد تعداد زیادی اتصال به یک وب سرور موردنظر و باز نگه‌داشتن آن‌ها، جلوگیری از پذیرش اتصالات قانونی جدید توسط سرور است.
مکانیک شامل ارسال درخواست‌های HTTP جزئی و حفظ اتصالات بدون تکمیل آن‌ها است. با انجام این کار، مهاجم منابع سرور را به هم متصل می‌کند و موقعیتی را ایجاد می‌کند که کاربران قانونی قادر به برقراری ارتباط نیستند و درنتیجه سرویس انکار می‌شود.
حملات DDoS همچنان یک تهدید مهم در چشم‌انداز امنیت سایبری هستند و با تکنیک‌ها و روش‌های جدید برای بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها در پروتکل‌ها و سیستم‌های مختلف تکامل می‌یابند. درک مکانیک پشت این حملات برای توسعه استراتژی‌های کاهش مؤثر بسیار مهم است. با پیشرفت فناوری، روش‌های به کار گرفته‌شده توسط بازیگران مخرب نیز افزایش می‌یابد و بر اهمیت مداوم اقدامات امنیتی سایبری برای محافظت در برابر تهدید همیشه حاضر حملات DDoS تأکید می‌کند.
