نوشتن یک کامپایلر یک کار پیچیده است که نیاز به درک قوی از مفاهیم علوم کامپیوتر مانند زبان‌های برنامه‌نویسی، الگوریتم‌ها، ساختارهای داده و معماری کامپیوتر دارد. در اینجا چند مرحله کلی وجود دارد که می‌توان هنگام نوشتن یک کامپایلر دنبال کرد:
در مورد اینکه کدام زبان برنامه‌نویسی برای نوشتن کامپایلرها بهتر است، هیچ پاسخی برای همه وجود ندارد. زبان‌های مختلف نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارند و انتخاب به نیازهای خاص پروژه بستگی دارد. برای مثال، C و C++ اغلب برای نوشتن کامپایلرها استفاده می‌شوند، زیرا کنترل سطح پایینی بر حافظه و سخت‌افزار فراهم می‌کنند که برای تولید کد کارآمد مهم است. جاوا و پایتون نیز گزینه‌های محبوبی هستند زیرا انتزاعات سطح بالاتری ارائه می‌دهند و کار با آن‌ها نسبت به زبان‌های سطح پایین آسان‌تر است. Rust زبان مدرن دیگری است که به دلیل تمرکز بر ایمنی و عملکرد حافظه، برای نوشتن کامپایلرها محبوبیت پیداکرده است.
به‌طور خلاصه، نوشتن یک کامپایلر یک کار چالش‌برانگیز اما مفید است که نیاز به درک قوی از مفاهیم علوم کامپیوتر و زبان‌های برنامه‌نویسی دارد. انتخاب زبان برنامه‌نویسی به نیازهای خاص پروژه بستگی دارد و زبان‌های مختلف نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارند.
