نشست اخیر هوش مصنوعی (AI Action Summit) در پاریس نقطه عطفی در حکمرانی جهانی هوش مصنوعی بود و تمرکز را از خطرات بلندمدت به نگرانیهای فوری مانند نوآوری، تأثیر اقتصادی و رفاه عمومی تغییر داد.
برخلاف اجلاسهای قبلی هوش مصنوعی در بلچلی و سئول که مقررات ایمنی را در اولویت قرار دادند، پاریس رویکرد عملگرایانهتری را پذیرفت و بر رقابت، حاکمیت ملی و نقش هوش مصنوعی در جامعه تأکید داشت. بیانیه پاریس منعکسکننده این تغییر است و نگرانیهای ایمنی هوش مصنوعی را به نفع تقویت مدلهای منبعباز، ایجاد شغل و حمایت از مصرفکننده کماهمیت جلوه میدهد. موضوع اصلی این اجلاس نیاز به متعادلکردن تسلط شرکتهای بزرگ فناوری در شکلدادن به سیاست هوش مصنوعی بود.
ونس، معاون رئیسجمهور ایالات متحده از مقررات ایمنی سختگیرانه انتقاد و بیان کرد که این قوانین اغلب در خدمت منافع شرکتهای بزرگ هوش مصنوعی هستند تا عموم مردم.
بیانیه پاریس همچنین حاکمیت هوش مصنوعی را تقویت کرد و از کشورها خواست بهجای پایبندی به یک مدل نظارتی جهانی، راهبُردهای هوش مصنوعی را همسو با چارچوبهای خودشان توسعه دهند.
علاوه بر این، فرانسه از این اجلاس برای برجستهکردن پیشرفتهای خود در هوش مصنوعی، عمدتاً از طریق مدل منبعباز میسترال (Mistral model) استفاده کرد.
علیرغم این دستاوردها، ایالات متحده و بریتانیا بیانیه هوش مصنوعی پاریس را امضا نکردند. ایالات متحده همچنان نسبت به مقررات چندجانبه هوش مصنوعی که میتواند رهبری آنها را به چالش بکشد، محتاط است، درحالیکه بریتانیا که سرمایهگذاری زیادی در ابتکارات ایمنی هوش مصنوعی انجام داده است، تغییر تمرکز اجلاس را در تضاد با اهداف راهبُردی خود دید. تصمیم ریشی سوناک، نخستوزیر بریتانیا برای نادیدهگرفتن این رویداد، نشاندهنده ناراحتی این کشور ازاینجهت جدید است.
