یک وقت هایی آدم از شدت زیادی اطلاعات دور و برش به اشباع می رسد و بعدش استرس می گیرد.
درست همان وقت هایی که گوشی را دستت می گیری و تلگرام و اینستا و توییترت پر از مطالب مختلف است. از همه ی زمینه هایی که تو دوست داری، مطالب به روز شده برایت فرستاده می شود. از همه جای کره ی زمین. آنقدر حجم کارها زیاد است که وقت نمی کنی همه شان را بخوانی و فیدبک بدهی و ... و انگار وارد یک مسابقه ی کارزار شده ای که باید دنبال یک لشگر آدم بدویی و هیچ وقت هم به هیچ کدام نمی رسی و همیشه عقبی. همین جا درست همین جا استرس می گیری مخصوصا اگر رگه هایی از کمال طلبی هم در وجودت باشد که نور علی نور می شود.
حالا باید چه کار کرد؟ کی وقت می کنیم که این همه مطلب و پست را بخوانیم؟ بقیه ی زندگی مان چه می شود؟ اصلا آیا ما به این همه اطلاعات نیاز داریم؟
