اولین بار که آزمون تافل دادم، یه رفیقی داشتم که خیلی بادم می‌کرد درمورد اینکه تو خیلی با استعداد و باهوشی و از پسش برمیای. چندتا ترفند آسونه. انقدر بادم کرده بود که دیگه مثل بچه آدم درس نمی‌خوندم.
شانس ما زد و چنان در تافل زمین خوردم که تا چند ماه نمی‌تونستم بلند شم.
تمام بچگی من با یه حساسیت خیلی ویژه روی پیروزی گذشت. اینکه باید پرفکت بود. باید صد درصد بود. طبعا نمره‌ی 80 تافل مثل مشتی بود که با یه پنجه بوکس تیز و محکم خورده بود تو صورتم. افسردگی عود کرد، اعتماد به نفسم رو از دست دادم، حس خودسرزنش‌گردی دست از سرم برنمی‌داشت، دروغ چرا، دنبال مقصر هم می‌گشتم و دوست داشتم رفیقمو ملامت کنم اما نمی‌شد. خودم می‌دونستم هیچ مقصری جز من و کوتاهی من وجود نداره.
راستش رو بخواید هنوز هم کامل نتونسته‌م از اون شکست ریکاوری کنم. ولی تجربیاتم رو دو دستی تقدیم کسانی می‌کنم که ازم بپرسن.
گروه‌های زیادی وجود دارن که درمورد متدهای خودخوانی آزمون تافل حرف می‌زنن و با همدیگه عصاره‌ی مطالعاتشون رو به اشتراک می‌ذارن.
اولین سوالی که هر زبان‌آموزی به محض ورود به گروه می‌پرسه اینه که «توی دو ماه می‌شه تافل رو جمع کرد؟» یا «من سطح زبانم اینترمدییت هست. می‌تونم خودمو سه ماهه برسونم؟»
واقعیت اینه که کلماتی مثل متوسط، اینترمدییت، یا همچین چیزهایی برای شرکت در آزمون تافل خیلی کلی هستند. هر کسی که قصد سروکله زدن با تافل رو داشته باشه حتما حتما می‌دونه TPOچیه. این یه نرم‌افزار شبیه‌ساز آزمون تافله که به مدد برادرهای کشور کروناپرور چین، نمونه سوالات تمرینی رسمی سایت ETS (برگزارکننده آزمون‌های تافل و آیلتس) رو کش رفته‌ن و منتشر کرده‌ن. خدا خیر و برکت فراوون بده به برادرهای وطنی که نرم‌افزار چینی رو ترجمه کردن و باکیفیت خوبی ارائه داده‌ن در سایت‌های مختلف.
این‌همه پرحرفی کردم که بگم برای اینکه بفهمید تافل رو چند مرده حلاجید، بهتره یه سر به این نرم‌افزار بزنید و دو سه تا آزمون بین 30-50 رو به صورت رندم بزنید ببینید اوضاع چطوره. بعدش خیلی روراست می‌فهمید که اصلا برای این «ره که خطرهاست در آن» چقدر پایه‌ی زبان عمومی‌تون جوابگوئه.
این پستی که دارید می‌خونید، قرار نیست برای مبتدی‌ها کاربردی باشه. درواقع من قرار نیست متدهای سلف‌استادی رو بهتون بگم. دفعه اول سلف‌استادی کردم و شکست مفتضحانه‌ای خوردم.
دفعه بعد شروع کردم از معلم‌های این حوزه کمک گرفتن. چون سوالاتش قلق داره و من تا وقتی قلق سوالات رو یاد نگرفته بودم، نمرات TPO بالا نمیومد.
این پست قراره یه آمادگی ذهنی صادقانه بهتون بده که مثل من باد نشید و خودتون رو به فنا ندید.
وقتی وارد اجتماعات بچه‌های داوطلب تافل یا موفق‌های تافل می‌شید، یه سری فایل پیدا میکنید به اسم «تجربه» که توش آدم‌هایی که نمره‌های خوب گرفته‌ن اومدن درمورد روش خوندن و منابع مطالعاتی‌شون حرف زده‌ن. خیلی هم عالی.
اما مثل همه‌ی رسانه‌های دنیا، جای صداهای شکست‌خورده خالیه و شما فکر میکنید که اگر پشت سر موفق‌ها حرکت کنید، حتما و قطعا قراره موفق بشید! خب. از این خبرها نیست.
آزمون‌هایی مثل تافل، جزو اون جاهایی هستن که حتما باید توجه کنید ببینید شکست‌خورده‌ها چه اشتباهاتی کرده‌ن. موفق‌ها همه‌شون یه راه رفته‌ن ولی شکست‌خورده‌ها اشتباهات متنوعی کرده‌ن که هر کدوم از شما ممکنه یکی از این اشتباهات رو تکرار بکنید درحالی که خودتون تصور میکنید دارید مسیر موفقیت رو طی میکنید.
یکی از این اشتباهات همینه که فکر کنید «اگر صد نفر توی فایل‌های تجربه نوشته‌ن دو ماهه می‌شه به تافل صد رسید پس من چی کم دارم؟ من هم می‌تونم!»
بسیاری از بچه‌هایی که تجربه‌هاشون رو می‌خونید منابع اصلی درس‌های دانشگاهی‌شون انگلیسیه و با انگلیسی زندگی کرده‌ن یا ازبچگی زبان خونده‌ن. وقتی می‌گن سلف‌استادی، منظورشون این نیست که دو ماهه از صفر خودشون رو به نمره‌ی 110 رسونده‌ن. بلکه منظورشون اینه که صرفا برای یادگیری ترفندهای تافل کلاس نرفته‌ن. همین!
جمع‌بندی من از اون شکست این نکات بود:
1- به سطح زبان خودتون نگاه کنید. تجربه‌ی دیگران جالبه. ولی کافی؟ هرگز.
2- هیچ راه میانبری وجود ندارد. اینو بنویسید بچسبونید به دیوار روبه‌روتون. راه‌های آسون عبارت‌اند از جزوه‌های خلاصه نویسی و تکنیک‌های تست‌زنی.
انواع مجموعه لغات و خلاصه‌نویسی‌هایی که وجود داره خوبه ولی ناکافیه. لغت رو در متن یاد بگیرید. گرامر رو در متن یاد بگیرید.شاید این جزوه‌های خلاصه برای جواب دادن سوالات وکب تافل که شاید نهایتا سه تا دونه بیشتر تو کل آزمون نباشه به دردتون بخوره، ولی اثرگذاری‌شون در کلیت سواد زبانی شما از سایر روش‌ها خیلی خیلی کمتره و حتی شاید بتونم بگم زیر ده درصده. همه دنبال راه آسون می‌گردن. فکر می‌کنن تافل رو می‌شه با کلک زدن و تکنیک دور زد. تافل فقط زبان نیست. ای بسا حتی هوش هیجانی و تحلیلی شما رو هم داره می‌سنجه. باید زبان بلد باشید برید سراغش. تافل برنامه‌ی «کنکور آسان است _لعنت‌الله علیه_) نیست که با چندتا تریک خودتونو بندازید وسطش.
3- با این حجم زیاد منابع چه کنیم؟ tpo و ژنتی رو بجوید. قورت بدید. هزار بار تست‌هاش رو بزنید. شخمش بزنید. باهاش بخوابید و باهاش بیدار شید. متن‌ها رو با بند بند وجودتون بخونید. یعنی دنبال دور زدن متن نباشید. هی توی منابع متفرقه از این شاخه به اون شاخه نپرید و هی سعی نکنید هر منبعی رو از صفر شروع کنید خوندن. نقاط ضعفتون رو از طریق تست زدن کشف کنید و بعد برید نقاط ضعفتون رو حل کنید.
4- فشرده بخونید. نرم نرم جواب نمی‌ده متاسفانه. خودتون رو با زبان بمباران کنید.
5- انگلیسی زندگی کنید. توی سایت‌ها بپلکید. انگلیسی سرچ کنید. دم‌دستی‌ترین کارها رو انگلیسی بکنید. یادداشت‌های روزانه و امثالش. حتی وبلاگ انگلیسی بنویسید.
6- بلند بلند با خودتون انگلیسی حرف بزنید و افکار روزانه‌تون رو بیان کنید.
7- جزوه و گرامر و کتاب‌های وکب در برنامه‌تون باشه، ولی حاشیه‌ی برنامه. نه در متنش. هیچی اندازه‌ی کشتی گرفتن با زبان کمکتون نمی‌کنه. موقع نوشتن و تمرین رایتینگ یا اسپیکینگ یا تحلیل متن ریدینگ خیلی محتوای بیشتری رو جذب میکنید. مطالعه پرکتیکال جور دیگری در جان آدم رسوب می‌کنه.
8- دیکشنری ممنوع. مخصوصا دیکشنری انگلیسی به فارسی. کمبریج یا میریام وبستر eng to eng خیلی بهتر خواهد بود اون هم بعد از اینکه خودتونو برای حدس زدن معنی کلمات با توجه به کانتکست متن، حسابی هلاک کردید برید سراغش. دیکشنری توی آزمون‌های زبان ما رو بزدل و بی‌اعتمادبه‌نفس و وابسته می‌کنه. ذهنمون در تحلیل و حدس تنبل می‌شه.
9- منتظر رشد آنی نباشید. به وییییژهههه در مهارت‌های ریدینگ و لیسنینگ. آماده باشید که برای این دوتا فرسوده بشید. موهاتون سفید بشه. حرص بخورید. شب خوابش رو ببینید. حتی بعد هر آزمون گریه کنید. با یه همچین فرایندی روبرو هستید. بسیاااااارررررر کند و فرسایشیه و حتی با تمرین زیاد خیلی یواش یولش و یک نمره یک نمره می‌ره بالا. منتظر یه بازدهی خفن و آنی نباشید. چون فقط دلسردی وحشتناکی بهتون دست می‌ده. اینکه آماده‌ی فرایند فرسایشی باشید و با یه تصور رئالیستی برید سراغش خیلی بهتر از اینه که کسی بهتون بگه «کاری نداره بابا. هیچی نیست».
تافل جون کندن می‌خواد. آسه آسه جواب نمی‌ده. متاسفانه. دست کم برای ما متوسط‌ها اینطوریه.
اون‌هایی که سالیان سال خونده‌ن و درگیرش بودن یا رشته‌شون زبان بوده و می‌رن آزمون می‌دن یهو می‌شن 110 رو الگو قرار ندید. از تجربیات کسایی که جونشون در اومده براش استفاده کنید. نه کسایی که راحت به دستش آورده‌ن. چون بیس اون‌ها با ما متفاوته.
با tpo و ژنتی و مستقیم در افتادن با متن شروع کنید به نقاط ضعف و قوتتون بهتر آگاه می‌شید.
منابع تافل می‌تونن منابع خوبی باشن برای اینکه به طور خودخوان شروع کنید زبان عمومی‌تون رو تقویت کنید ولی همچنان ضامن اینکه آزمون موفقی بدید نیست.
امیدوارم این اطلاعات به دردتون بخوره.
شاید هم یه روز حال و حوصله به خرج بدم تک تک کانال‌های زبانی‌ای که دنبال می‌کنم و به درد انواع سطح‌های زبان‌خوان‌ها می‌خوره معرفی کنم. ولی برای امروز دیگه بسه. بیش از حد حرف زدم.
براتون آرزوی پشتکار می‌کنم. آرزوی موفقیت خیلی خنده‌داره. موفقیت از آسمون نمیفته. ولی پشتکار ضمانت قطعی موفقیته.
پس براتون آرزوی پشتکار فراوان و خستگی ناپذیری می‌کنم.
