حتی معروف ترین وبسایت ها هم مطلبی ندارن که بزارن چه برسه به من.
اون از ویجیاتو که داره کمیک آپلود میکنه با یه تایتل خیای مزخرف برای جذب بیننده و حتی توضیحاتشم خرابتر از تایتلشه. قشنگ یادمه یه پاراگراف سه بار توش تکرار شده بود.
و بهتره که اصلا در اومد اقتصاد آنلاین حرف نزنم. از اسمش معلومه این سایت باید اوضاع اقتصاد رو برای مردم به اشتراک بزاره و مردم رو بروز نگهداره اما انگار تبدیل شده به یه وبسایت بچه‌گونه و داره اقتصادو با باب اسفنجی میچرخونه.
نه دیگه نه. اینا فقط دوتا مثال بودن. هرکدوم از وبلاگ ها یا وبسایت های ایرانی رو ببینی که یه زمانی مورد تایید بوده داره شر و ور آپلود میکنه. مطلب نیست ، چون مردم نیستن. شایدم مطلب هست ، اجازه نیست ، سود نیست ، ادامه کار نیست و....
بعضیاشون انگار رنگ اضافه گیر آوردن و دارن میگن خب بیا چندتا آزمون هوش بسازیم و خدای من حتی تو اونا هم ذره ای خلاقیت وجود نداره. سوال ها غیر منطقی و جواب ها غیر مرتبط.
اینا رسانه هامون. هی میگن پیامرسان داخلی امن ، پیامرسان داخلی بروز. اینم سطح شعور کسایی که تو این شبکه های اجتماعی فعالیت دارن.
حتما دارید تو دلتون میگین این دیوونه چرا خودشو درنظر نمیگیره . منو از اسمم میشه شناخت ، من همینکه هنوز اینجا دارم مطلب آپلود میکنم و هر روز سعی میکنم یچیز بنویسم که بتونم بازدید کننده بگیرم درحالی که نه روی حال نه روی آیندم تاثیری داشته باشه خودمو روانی مینامم و فقط دارم هر لحظه برای فکر کردن به نوشتن این مطالب بی اهمیت وقت و انرژی خودم رو به هدر میدم و برام هیچ سودی نداره.
نظرتون چیه که پرونده رو ببندیم؟
نمیخوام ادای افراد ادبی و روشن فکر رو دربیارم چون میدونم اصلا به من نمیخونن ولی نظرتون رو راجب این بیت شعر از بیم یاس جلب میکنم:
یه نردبون شعله ور تو مرکز قرنیت
فقط سقوط آزاده با حداکثر ظرفیت
