ناسا در سالیان گذشته از چندین ون برای جابجایی فضانوردانش استفاده کرده است ؛ یک نمونه از آن ها در دوره استفاده از شاتل های فضایی در پایگاه فضایی کندی با نام استرووَن شناخته می شدند.
استروون ها برای انتقال فضانوردان به ساختمان اپراتور و پشتیبانی از ماموریت پرتاب و یا برای تمرین کاربرد داشتند. اما مشکل بزرگ آن ها این بود که آن ها در واقع برای استفاده فضانوردان طراحی نشده بودند ؛ در واقع آن ها خودرو های معمولی شهری شولت استروون بودند ، که ناسا از آن ها برای انتقال فضانوردان به فضاپیماها استفاده کرده بود ؛ مشکلات بزرگ آن در کوچک ، سرعت پایین و فرسوده شدن بود ، فضانوردان مجبور بودند به خاطر نبود فضا و ورودی کوچک این خودرو لباس های فضا نوردی را بعد از رسیدن به فضاپیما بپوشند که به علت وزن زیاد لباس های فضانوردی ، این کار بسیار دشوار بود.
در این میان الکس بالیدن،ونی را بصورت نوین طراحی نموده که می تواند بعنوان مرکز فرماندهی متحرک برای شاتل های جدید عمل کند ؛همچنین فضای درونی بزرگ این ون ، و در بسیار بزرگ آن باعث شده تا علاوه بر حمل فضانوردان با لباس های فضا نوردی بتوان انواع ماهواره ها و کاوشگر های فضایی را با این ون به سکوی پرتاب حمل کرد .
همچنین این ون به گونه ای طراحی شده که به عنوان یک آزمایشگاه سیار و مرکز فرماندهی متحرک عمل کند ؛ از این پس شاتل های جدید فضایی و موشک های چند بار مصرف اسپیس ایکس دیگر وابستگی ای به مرکز فرماندهی خود ندارند و حتی می توان آن ها از بیابان به فضا پرتاب کرد .
این ون به طور هوشمند دما ،مختصات منطقه و فشار هوا را به ساختمان اپراتور و ماموریت پشتیبانی از پرتاب ارسال کرده و به صورت کنترل از راه دور دستورات را دریافت میکند.
قبل از پیشنهاد ون هوشمند توسط الکس بالیدن ؛ اسپیس ایکس هم خودروی مخصوص فضانوردان خود را به ناسا پیشنهاد کرده بود ، اما مورد توجه ناسا قرار نگرفت.
به گفته جیم نستاین مدیر عامل ناسا ، ناسا فقط به وسیله ای برای انتقال فضانوردان به سکو پرتاب نیاز ندارد بلکه به خودرویی نیاز دارد که بتواند فضاپیما ها را پشتیبانی کند.
خودروی پیشنهادی ماسک یک تسلا مدل اس بود که درهایش از بالا باز میشد ؛ همچنین این خودرو با خودرو های معمولی تسلا تفاوت های زیادی داشت ، به گفته اسپیس ایکس این خودرو کاملا تخصصی و مخصوص فضانوردان است.
// محمدامین بصائری
