خب قبل از اینکه چیزی رو بنویسم باید بگم من این نقد رو بر اساس بازی که خودم انجام دادم میگم، نه اینکه بیام نقد های سایت های دیگه رو کپی کنم
حالا میریم سراغ خود بازی، شاید شما هم مانند مارتین اسکورسیزی فکر می کنید که ژانر ابرقهرمانی برای بچه هاست و اصلا اون سینمای واقعی رو نشون نمیدن (که من خودم خیلی خیلی با این نظر مخالفم) اما این رو بدونین که هر چیزی تو هر ژانری که باشه، اگه داستانش قشنگ و عناصر اون رسانه رو رعایت کنه یعنی اینکه کاری که داره میکنه درسته، حالا میخواد بازی باشه یا سینما یا کتاب یا هر چیز دیگه ای
اون اول بازی به شما یاد میده که چه جوری باید تاب بخورید که این تاب خوردن انقدر حال میده که گاهی وقت ها شما بازی رو ول میکنید و فقط در حال تاب خوردنید
شهر نیویورک انقدر دقیق طراحی شده و انقدر پویا و فعاله که شما رو وادار میکنه ایستاده برای سازندگان بازی دست بزنید، تمام عناصر نیویورک رو رعایت می کنه (مثلا این که نیویورک همش در حال ساخت سازه و این رو از روی جرثقیل ها میشه فهمید و یا اینکه بعضی از مردم از اسپایدمن خوششون میاد و حتی باهاش های فایو هم میدن اما بعضی ها حتی نگاهشم نمی کنند) و اینکه تمام مکان های مهم نیویورک رو توی نقشه علامت زده
حالا میرسیم به خود پیتر پارکر، این پیتر با پیتر های سینما فرق میکنه و یکم بزرگتره (23 ساله)، گویندش هم خیلی خوبه (همه گوینده های بازی عالی هستن) و بسیار به کامیک وفاداره و تیکه های بامزه ای میندازه ولی این بازی نشون میده که پیتر پارکر چقدر برای اینکه اسپایدرمن باشه سختی میکشه و آخر بازی هم یه اتفاق بد براش میفته که نمیگم چی بود تا اسپویل نشه (برای اون هایی که نمی دونند: اسپویل در معنای واقعی یعنی مزه چیزی رو از بین بردن) و وقتی اون اتفاق بد افتاد خیلی ناراحت شدم (حتی داشت اشکم هم میومد). در کل میتونم بگم که شخصیت پردازی پیتر پارکر بسیار خوب کار شده و شما کاملا باهاش ارتباط برقرار می کنید
شخصیت های خبیث بسیار خوب هستن و کاملا بهشون پرداخته میشه (مخصوصا مستر نگاتیو و اکتاویس) و کاملا هدفی که دارن معقوله و دور از ذهن نیست و کاملا قوی هستند و کار رو هم برای پیتر پارکر و هم برای گیمر یکم سخت می کنند
شخصیت های فرعی هم خوب هستند و فقط برای داستان پُرکنی نیستند و کاملا قابل درک هستند. mj و زن عمو می خیلی خوبن و به کامیک وفادارن و در بازی mj مانند پیتر پارکر سم ریمی، شعلش عکاسی هستش
مراحل بسیار عالی هستش و اکشن خیلی خوبی هم داره و از قانون اسپایدرمن در کامیک هم پیروی میکنه (این قانون توسط خود اسپایدرمن وضع شده که میگه اسپایدرمن حق صدمه زدن رو داره، ولی نمی تونه کسی رو بکشه). در بعضی از مراحل که تعدادشون از انگشتان دست هم کمتره، شما جای شخصیت های فرعی بازی میکنید. همچنین یک سری مراحل فرعی وجود داره که رون نقشه میتونید اون ها رو انجام بدید و حتی گاهی اوقات مراحل فرعی ناگهانی به وجود میاد (مثلا چند نفر میرن بانک بزن و شما باید اون ها رو دستگیر کنید) که باز هم نشون میده نیویورک در این شهر چقدر پویا است
درون بازی ایستراگ های زیادی وجود داره (برای اون هایی که نمی دونند: اگه بخوام خیلی خلاصه بگم، ایستراگ یعنی اشاراتی که به دنیای واقعی یا رسانه درون بازی یا فیلم یا هرچیز دیگه ای داده میشه). بعضی از ایسترتگ ها درون کوله پشتی هایی هستند که میتونید اون ها رو از سطح شهر جمع آوری کنید و بعضی ها هم درون داستان وجود داره
لباس اصلی بازی خوب طراحی شده و کاملا نشون میده که داستان بازی هیچ ربطی به هیچ فیلم دیگه ای نداره. در بازی کلی لباس وجود داره که هرکدوم هم قدرت های خاص خودشون رو دارند و شما با انجام دادن چند مرحله فرعی میتونید اون ها رو آزاد کنید. اما گجت هایی که اسپایدرمن استفاده میکنه با تغییر لباس، تغییری نمی کنه
و اما داستان بازی؛ داستان بسیار زیبا و منسجم هستش طوری که اگر یک درصد از داستان بازی را حذف کنیم انگار 50% داستان را حذف کردیم و این نشون میده که این بازی فقط بزن بزن نیست. اکثر تیکه ها بامزه و صحنه های ناراحت کننده هم انسان را اشک ریختن میبره
درکل بسیار بازی عالی هستش و تنها ایرادی که میشه گرفت قیمت بازی هستش که فقط کشور ایران گرونه اما این رو بدونید که ارزش این بازی خیلی خیلی زیاده و کاملا ارزش خرید بالایی داره
