فیلم شنای پروانه در سال 1398 توانست جایزه های فروانی از جشنواره فیلم فجر کسب کند که مهمترین آن جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاچی بود. پس از چندین اکران سینمایی ناموفق در طول دوران کرونا، حالا در سینمای آنلاین فیلیمو و نماوا در حال پخش است.
شروع فیلم یکی از بهترین افتتاحیه ها در طول تاریخ سینمای ایران است، با دیالوگ ها نه چندان زیاد اما جذاب و از همه مهمتر، غافلگیری عجیب آن، مخاطب را در سر جای خود میخکوب میکند و اجازه نمیدهد که مخاطب نخواهد بقیه فیلم را تماشا نکند. یکی از نقاط قوت این افتتاحیه، بازی فوق العاده طناز طباطبایی است که به خاطر آن توانست جایزه بهترین بازیگر مکمل زن را در جشنواره فیلم فجر کسب کند. درست است که طناز طباطبایی حضور کمی در فیلم دارد اما همان حضور هم او را به یکی از بهترین بازیگران این فیلم تبدیل کرده است.
دیگر بازیگران نیز واقعا فوق العاده بازی میکنند که گل سرسبد آن ها نیز امیر آقایی و جواد عزتی است. جواد عزتی واقعا در نقش خودش فرو رفته است و توانسته یک فرد شکست خورده را با دقت به بازی خود در فیلم به تصویر بکشد. امیر آقایی هم که هم باعث خنده میشود، هم باعث جدیت فیلم و که این همه تضاد را به بهترین شکل ممکن در فیلم پیاده کرده است به طوری که تصور او در نقش و فیلم دیگری کار را سخت میکند. حتی بازیگران فرعی که شاید نهایتا 10 دقیقه هم در فیلم حضور نداشته باشند باز هم به خوبی کار خودشان را انجام میدهند. حضور متفاوت علی شادمان هم بسیار جالب بود و نشان داد که میتواند بسیار عالی در یک نقش جدی حضور پیدا کند.
داستان فیلم یکی از بهترین داستان ها دهه اخیر سینما است. داستان بسیار پیچش های فوق العاده و غیر منتظره ای دارد که حتی در آخرین احتمالات ذهنتان هم نمی توانید آن را پیدا کنید. در بعضی از موارد داستان به سمت کند شدن میرود اما نویسنده و کارگردان با دقت دوباره رند سریال را روی روال قرار میدهد، به طوری که در بعضی از موارد انقدر غرق فیلم میشوید که اصلا فراموش میکنید که زمان چگونه در حال گذشتن است. همچنین پایان آن نیز بسیار زیبا و عجیب است که بازی جواد عزتی در پایان فیلم، بار مفهومی فیلم را بیشتر میکند.
یکی از نقاط قوت فیلم در نورپردازی و طراحی صحنه فیلم است. نورپردازی فیلم واقعا عالی کار شده است و هر صحنه با توجه به میزان و نوع احساس درون خودش، نورپردازی مخصوص به خودش را دارد. طراحی صحنه فیلم هم بسیار خوب کار شده و به خوبی میتوانید دقت کارگردان را در طول اثر ببینید.
در مجموع شنای پروانه یکی از بهترین فیلم های دهه اخیر سینمایی ایران است که پیشنهاد میکنم لذت دیدن آن را از خودتان نگیرید.
