فناوری های پوشیدنی به صورت گسترده در صنایع مورد استفاده قرار گرفته است و همچنان در حال گسترش و توسعه فناوری های جدید و تکمیلی است. در صنعت معدنکاری نیز این قاعده برقرار بوده و باعث شده است در عملیات معدنکاری تحولات خوبی در بخش های ایمنی و پایش فعالیت ها ایجاد شود و عملیاتی ایمن تر، کارآمدتر و با بهره وری بالاتر حاصل شود.
از آنجایی که صنعت معدنکاری به عنوان یک صنعت سخت و خطرناک شناخته می شود، رعایت اصول ایمنی در آن بسیار حائز اهمیت است. از این رو، مهمترین مزیت ایجاد شده توسط فناوری های پوشیدنی، توانایی آن در نظارت بر سلامت و ایمنی معدنکاران است.
دستگاه های پوشیدنی همچون کلاه ایمنی و جلیقه هوشمند قادر هستند علائم حیاتی مانند ضربان قلب، دمای بدن و سطح اکسیژن کارکنان را پایش کنند. در صورت بحرانی بودن وضعیت معدنکاران، هشدار به موقع به سرپرستان داده شده که موجب واکنش به موقع و سریع برای رفع عارضه و مشکل می شود.
مزیت دیگری که برای این فناوری ها وجود دارد، امکان ارتباط و بهبود آن بین کارگران است. کلاه های ایمنی هوشمند به میکروفون و بلندگو مجهز هستند و به معدنکاران این امکان را می دهد که بدون نیاز به تجهیزات ارتباطی دیگر و بدون توقف عملیات، با سایرین ارتباط برقرار کند. این ویژگی باعث می شود که نه تنها در زمان صرفه جویی شود، بلکه با کاهش حواس پرتی، ایمنی نیز بهبود یابد.
فناوری های پوشیدنی همچنین نقش بسزایی در بهبود بهره وری در عملیات معدنکاری دارند. عینک های هوشمند مجهز به فناوری واقعیت افزوده می توانند اطلاعات برخط و لحظه ای از محیط اطراف خود شامل وضعیت تجهیزات، داده های مکانی و دستورالعمل های اجرایی را در اختیار کارگران قرار داده و به اخذ تصمیم های بهینه و بهتر و انجام وظایف به نحو احسن کمک کند.
فناوری های پوشیدنی علاوه بر بهبود ایمنی و بهره وری، امکان کاهش هزینه های عملیاتی را نیز برای شرکت های معدنی فراهم می سازد. با در اختیار داشتن داده های برخط و دقیق از وضعیت تجهیزات، شرایط نگهداری و تعمیرات و نیازهای مرتبط با آن، شرکت ها می توانند عملیات خود را بهینه کرده و زمان خرابی و شدت خرابی را کاهش دهند. همچنین شرکت ها می توانند با ردیابی کارگران و شناسایی رفتارهای آنها، نیازهای آموزشی آنها را شناسایی کرده و نسبت به رفع آن اقدام کنند.
با تمام مزایایی که برای فناوری های پوشیدنی ارائه شده، همچنان چالش هایی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد. چالش اصلی این فناوری ها، دوام دستگاه در شرایط کاری معدنکاری است. چالش دیگر، به نحوه استفاده و استفاده صحیح آن توسط کارگران باز می گردد که به معنای نیاز به آموزش های مستمر برای به کارگیری این تجهیزات است.
به هر صورت، این فناوری توانسته است ایمنی، بهره وری و ارتباطات در معادن را به طور محسوس بهبود بخشیده و منجر به تغییر در نحوه کار آنها شود. همانند هر فناوری دیگری، این فناوری هم نیازمند توسعه و بهبود است تا هم کاربردهای جدیدی را به صنعت معدنکاری ارائه کرده و هم کارکردهای فعلی را بهبود بخشد.
