زیاد اهل فیلم دیدن هستم ولی این علاقه عمدتا به فیلم های سینمایی با چند ژانر محدود میشه و کمتر سراغ سریال ها می رم، یکی از سریال هایی که این اواخر وقتمو به کلی پر کرده بود و سعی کردم تمام 38 قسمتی که در قالب 4 فصل منتشر شده بود رو ببینم سریال "Silicon valley" بود. سریالی با ژانر کمدی ولی یک دنیا حرف برای خیلی از اون هایی که عاشق استارتاپ ها و کار تیمی و ... هستن.
در همون دقایق نخست قسمت ابتدایی فصل اول جایی که پیتر گرگوری (یک سرمایه گذار ) در حال صحبت در یکی از رویداد های "TED" هست. بزارید این چند لحظه از فیلم که شامل سخنرانی های پیتر گرگوری هست رو ببینیم.
دانشگاه تبدیل شده به یک جوک ظالمانه و گران قیمت برای طبقه فقیر و متوسط که فقط باعث سود رساندن به مسئولین دانشگاه خواهد شد و در نهایت یک مشت بیکار رو تحویل جامعه می دهد.
دیدیم که وقتی پیتر گرگوری این صحبت تامل انگیز رو داشت از طرف یک شخص ناشناس که شاید یکی از هیأت مدیره های دانشگاه یا یک شخص تند رو و با تعصب های خاص نسبت به دانشگاه بود اون رو "فاشیست" خطاب کرد.
گذراندن 2 سال عمر در دوره کاردانی در دانشگاه آزاد سما و 2 سال و نیم (با احتساب یک نیم ترم اضافی) در دوره کارشناسی باز هم در دانشگاه آزاد هیچ خروجی مشهودی جز پرکردن ذهن با چرندیات یک سری از اساتید که فقط بر روی کاغذ استاد هستند و نه در علم و دانش برای من و شاید خیلی دیگر از دانشجوها نداشت. دانشگاهی که هر ترم به طور میانگین یک و نیم میلیون تومن را برای هیچ چیزی از دانشجوها می گرفت در نهایت بعد از چند ترم یک بیکار را با مدرک کارشناسی وارد جامعه می کند بدون بار علمی کافی، بدون تجربه خاص، بدون شناخت بازار کار و ... این "بدون" ها آنقدر زیاد هستند که زباناز بیان آن ها قاصر است.
اسمت دانشجوعه یعنی خودت باید دنبال دانش باشی
این جمله رو از خیلی از اساتید شنیدم تا اعتراضی می کردیم به بار علمی کلاس ها به جای اینکه تغییری داده بشه می گفتند: دانشجو یعنی کسی که جوینده دانش است و باید خودش به دنبال دانش برود، خب اگر قرار بر به دنبال دانش رفتن بود که کلاس های آکادمی های شبکه و زبان و طراحی وب و ... در بیرون از دانشگاه با هزینه خیلی کمتر هم وجود داشت. واقعا چه حرف احمقانه اییست " اسمت دانشجوعه یعنی خودت باید دنبال دانش باشی " این حرف اینقدر احمقانه است که در هیچ قوطی هیچ عطاری پیدا نخواهد شد مگر اینکه برخی از اساتید و نه همه آن ها عطار بشوند.
خب تلاشت رو می کردی دانشگاه آزاد نمی خوندی تا مخارجت کمتر بشه. شاید بتوان این حرف را قبول کرد اما وقتی به هزینه اجاره، رفت و آمد، خوابگاه، تغذیه و مابقی هزینه های جنبی دیگر فکر کنیم خواهیم دید در این شرایط هم دانشگاه دولتی دست کمی از دانشگاه آزاد در نه تنها هزینه ها و مخارج تفاوت چندانی نخواهد داشت بلکه بار علمی هم شاید تفاوت آنچنانی نداشته باشد.
دانشگاهی که من در اون تحصیل کردم (ساختمان فنی و مهندسی - رشته نرم افزار) از لحاظ امکانات شامل موارد زیر:
مگر کیبورد و موس چند است ؟ که 40 تا کیبورد را نمی توان با شهریه این همه دانشجو خریداری کرد ؟ فقط ورودی ما 35 نفر بودند که اگر شهریه هر کدام را یک میلیون هم در نظر بگیریم به تنهایی میشود 35 میلیون تومان.
خب دیگه غر زدن بسه اصن حرف من چیز دیگه ایی بود نمیدونم این همه غر زدن از کجا اومد، شاید اینقدر اذیت شدم که هربار حرفی از تحصیل و ادامه تحصیل در دانشگاه به میان میاد این غر زدن ها راهی به بیرون پیدا می کنند.
خلاصه صحبت های من به عنوان کسی که چند سال از عمرش را در دانشگاه هدر داد با چاشنی حرف های پیتر گرگوری در سریال سیلیکن ولی اینه که هیچ وقت به دانشگاه نروید حتی اگر به قصد فرار از سربازی، پیدا کردن یک دوست از جنس مخالف و هردلیل دیگر، دانشگاه هر آنچه که دارید از شما می گیرد و یک مشت خزعبلات پوچ را وارد مغزتان می کند و در نهایت بعد از گذشت چند سال شما می مانید و ده-پانزده میلیون تومان پول بی زبان که به جیب مسئولین دانشگاه واریز کردید تا فقط یک برگه کاغذ آن هم با کلی منت از اداره فارغ التحصیلان دریافت کنید.
نظر شما چیه با این همه بدی هایی که دانشگاه داره آیا به خاطر اون چندتا چیز خوبی که داره ادامه تحصیل کاری عاقلانس ؟
