وقتی بچه ایم زندگی خیلی ساده و یه طرفس.
اما هرچی بزرگتر میشیم روز به روز جاده های زندگیمون زیاد و زیاد تر میشه، انقدر زیاد که هر روز توی شک و تردید بین انتخاب های بی شماری که داریم گیر میکنیم. اگه نتونیم صدا های ذهنمون و ساکت کنیم و اولویت های زندگیمون و پیدا کنیم طبیعتا با کوچیک ترین اتفاقات مثل بید می لرزیم.
چند وقتیه که دارم در مورد عادت تحقیق میکنم و به چیزای باحالی رسیدم. مثلا: ما فکر می کنیم توی زندگی با آزادی کامل انتخاب میکنیم ، ولی هزاران چیز توی اطرافمون هستن که ما رو بسمت انتخاب های از قبل تعیین شده هُل میدن. بعنوان مثال: اگه روی اُپن خونت یه بسته چیپس باشه احتمال اینکه هر وقت گشنت شد بجای میوه و غذای سالم بری سراغ اون خوشمزه تُرد خیلی بیشتر از وقتیه که روی اون اُپن یه سبد میوه شسته شده آماده گاز زدن باشه.
انتخاب های ما زندگی ما رو میسازن. انتخاب میکنیم چه رشته ای رو بخونیم، با کی ازدواج کنیم، کی طلاق بگیریم، کی ببخشیم یا کی سر یکی هوار بکشیم. چیزی که مهمه صرفا انتخاب نیست. بلکه چیزایی هستش که ما رو بسمت اون انتخاب پرت میکنه. مطمئن باش یه آدم انتخاب نمیکنه بره زیر تریلی ولی سرعت زیاد و حواس پرت و ماشین گند اونو بسمت این انتخاب پرت میکنه. کسی سرطان رو انتخاب نمیکنه بلکه سبک زندگی غلط و تغذیه نامناسب و خوردن غذای سلف دانشگاه بمدت 4 ساله که ما رو به این انتخاب قهوه ای میرسونه.
پس مهم اینه که ما بسمت تغییر قسمتایی از زندگیمون بریم که توی موقعیت های خاص باعث انتخاب (که شامل رفتار، فکر، ذهنیت) میشه. مهم ترین قسمتش هم عادته. وقتی به رانندگی آدمیزادی عادت کنی، احتمالش خیلی کمتره وقتی که پشت فرمونی سرعت بالایی داشته باشی یا پشت فرمون با پشت خطیت که احتمالا زنت باشه دعوا کنی و به فنا بری.
عادت ها قسمت های بی سر و صدا و خاموش زندگی ما هستن به خاطر همین کسی بهشون توجهی نمیکنه. همه ما یه نوع لباس میپوشیم و یه نوع خاصی غذا میخوریم و میخوابیم بدون اینکه فکر کنیم چرا؟ اما با یقین کامل و محکم وایمیستیم و میگیم این انتخاب ماست و اینطوری راحت تریم. این حرف کلا وجود نداره. برای اینکه اینو بهتون ثابت کنم بزارید یه پژوهشی رو براتون تعریف کنم
توی کافه بیمارستان ماساچوست تیم تحقیقاتی از هاروارد میاد یه حرکتی میزنه. میبینه کنار صندوق پرداخت 2 تا یخچال بزرگ، پر از نوشابه های رنگارنگ وجود داره. ولی آب معدنی توی گوشه های سالن و قسمتای نه چندان توی چشم قرار داره. حرکتی که زدن این بود که بطری های آب معدنی رو همه جا قابل دسترسی کردن. کنار اون نوشابه ها آب اضافه کردن و قسمت های مختلف کافه آب و قرار دادن.
6 ماه بعد 26 درصد خرید آب افرایش پیدا کرده بود و خرید نوشابه 11 درصد کاهش اونم فقط با یه تغییر دکوراسیون ساده. جالب اینجاس که اگه از آدمایی که از اون کافه خرید میکنن بپرسی: چرا آب یا نوشابه رو انتخاب کردی میگن: تشنم بود یا دوست داشتم نوشابه بخورم. با اینکه تنها دلیلش میتونه این باشه که جلوی چشمشون بوده و انتخابش کردن.
به این حرکت میگن معماری انتخاب. یعنی محیط اطرافت رو جوری بسازی که تو رو بسمت انتخاب های درست هدایت کنه. وقتی توی تخفیف افق کوروش 20 تا بستنی میخری و میزاری توی فریزر خونت نمیتونی توقع لاغر شدن یا کم کردن مصرف شیرینی جات داشته باشی، چون معماری انتخاب محیطت جوری عمل میکنه که بعد یکم گرم شدن هوا و روشن کردن کولر با خودت بگی: هی محمدرضا الان یه بستنی یخی می چسبه. از اونجا که ما آدمای تنبلی هستیم اگه بستنی نداشته باشیم احتمال اینکه حتی با گوشیمون سفارش بدیم کمتر از وقتیه که به محض باز کردن فریزر در کمتر از چند ثانیه بستنی رو فرو کرده باشیم توی دهنمون و خنک شده باشیم.
یه نگاه به اطرافت بنداز و ببین انتخاب های زندگیتو چیا دارن ازت می دزدن ، از زندگیت پرتشون کن بیرون.
من محمدرضام یه نویسنده که اینجا رو برای روزانه نویسیش انتخاب کرده.
امروز 6 خرداد ساعت 11:25 دقیقس و قسمت 1 روزانه نویسیم رو منتشر کردم.
