تحلیل فیلم بی بدن

فیلم بی بدن با کارگردانی مرتضی علیزاده و نویسندگی کاظم دانشی این روزها حاشیه‌های زیادی را به پا داشته است؛ در این پست به بررسی و تحلیل این فیلم خواهیم پرداخت.

اولین نکته‌ای که لازم است درمورد فیلم بی‌بدن بگویم این است که این فیلم بر اساس داستانی واقعی ساخته شده است؛ اگر با داستان آرمان و غزاله آشنا باشید می‌توانید تقریباً داستان این فیلم را حدس بزنید.

فیلم بی‌بدن داستان گم شدن دختری به نام ارغوان را روایت می‌کند، با گذشت زمان خبری از او نمی‌شود؛ در این میان اتفاقات مختلفی میافتد که در نهایت جنازه ارغوان پیدا نمی‌شود و قاتل او پیدا می‌شود. حالا سعی کردم به سیر اصلی داستان اشاره کنم بدون اینکه داستان این فیلم لو برود.

داستان فیلم بی‌بدن حکایت از داستانی می‌کند که این روزها خیلی از افراد شاید به آن مبتلا هستند ولی شاید از مبتلا بودن به آن هیچ خبری نداشته باشند. دیدن فیلم بی‌بدن برخلاف فیلم‌های کمدی بی محتوا میتواند آموخته‌های زیادی را برایمان داشته باشد؛ در نتیجه مشاهده فیلم بی‌بدن بسیار توصیه می‌گردد. بخصوص برای خانواده‌هایی که دارای فرزند دختر هستند...

چیزی که این فیلم را جذاب می‌کند داستان واقعی این فیلم است، داستانی که چندسال قبل در همین حوالی خودمان اتفاق افتاده است. مشاهده فیلم‌های این چنینی می‌تواند برای جامعه مزیت‌های زیادی را داشته باشد، تعداد بسیاری از افراد که شاید خود شما هم جزو آنها باشید از داستان پرونده آرمان و غزاله خبر ندارید که دیدن اینگونه فیلم‌ها قطعا برای افراد خالی از لطف نیست و شاید این فیلم بتواند از آرمان و غزاله شدن ما و یا از تبدیل ما به پدر ارغوان جلوگیری کند.

نویسنده این فیلم ادعا داشت که این بی‌بدن بر اساس داستان پرونده آرمان و غزاله ساخته نشده ولی همه مردم با دیدن این فیلم و خواندن پرونده آرمان و غزاله می‌بینند که این دو بسیار شبیه هم هستند، حالا جزئیات فیلم با این پرونده متفاوت است اما کلیت داستان آن کاملا منطبق بر این پرونده است.

اما در این بخش به نقد بازیگران فیلم بی‌بدن می‌پردازیم، الناز شاکردوست با نقش مادر مقتول بازی بسیار خوبی در این فیلم داشت که بینظیر بود ؛ اما پدر مقتول یعنی سروش صحت در این فیلم بازی بسیار ضعیفی را داشت و بر خلاف تصور همه به خوبی از عهده این نقش برنیامده بود. پژمان جمشیدی در نقش پدر قاتل مانند فیلم علفزار بازی خوبی را از خود بر جای گذاشته بود . نوید پورفرج در نقش بازپرس و گلاره عباسی در نقش مادر قاتل بازی قابل قبولی در این فیلم داشتند. ولی در کل از لحاظ کیفیت بازیگران فیلم قابل قبولی بود و از کیفیت خوبی برخوردار بود.

یک نکته‌ اخلاقی که جا دارد همینجا اشاره کنم که از داستان فیلم بی‌بدن نیز قابل برداشت بود، این است که فرصت‌ها به سرعت در حال گذر است باید قبل از آنکه دیر شود به خودمان بیاییم، قدر دارایی‌ هایمان را بدانیم. وقتی که فرصت‌ها گذر کردند دیگر کاری از دست ما برنمی‌آید و از پشیمانی سودی به دست نمی‌آید.

در این نوشته سعی کردم به تحلیل فیلم بی‌بدن بپردازم و در عین حال داستان فیلم رو لو ندهم تا خودتان از پرده‌های سینما نظاره‌گر این فیلم باشید. نکته دیگر اینکه سعی میکنم در پست‌های دیگری به داستان پرونده آرمان و غزاله و تحلیل حقوقی این فیلم بپردازم.

امیدوارم پایان داستان هیچ کدام از ما مثل داستان آرمان و غزاله و پدر و مادر غزاله نباشد...

••محمدرضا خدایی••