کشاورزی از وابسته‌ترین بخش‌های کشور به واردات است. از آخرین باری که جهاد کشاورزی برای خودکفایی محصولات اساسی برنامه جامعی ارائه کرد ۷ سال می‌گذرد! آن زمان به‌دنبال تأکیدات رهبری برای ۸ کالای اساسی برنج، جو، گندم، حبوبات، پنبه، چغندر قند، ذرت و دانه‌های روغنی برنامه خوداتکایی تدوین شد. اما رفته رفته طرح‌ها شکست خوردند. در حال حاضر تقریبا در همه زمینه‌ها وارد کننده هستیم. میزان وابستگی به واردات نیز در تصویرزیر ضمیمه مشخص است.
کاشت در سایر کشورها و واردات آن به ایران یا حتی صادرات به کشورهای دیگر را کشت فراسرزمینی گویند. خشکسالی و کاهش هزینه‌های حمل و نقل از دلایلی است که کشورها به این نوع کشت روی آورده‌اند. البته قطعا اولویت با کشت داخلی است؛ اما اگر قرار است واردات انجام شود، بهتر است از کشت فراسرزمینی استفاده شود که لااقل ارز بَری کمتری دارد.
در دنیا ۸۰ میلیون هکتار کشت فراسرزمینی انجام می‌شود، کشورهایی مثل آمریکا، چین، ژاپن، عربستان و امارات، بیشترین بهره را از این نوع کشت برده‌اند. برای مثال در کشور برزیل، چینی‌ها دو میلیون هکتار و ژاپنی‌ها نیز حدود یک و نیم میلیون هکتار کشت فراسرزمینی دارند.
همچنین کشورهایی مثل آمریکا در همان مناطقی که صادرات زیادی به آنجا دارند، کشت محصولات را نیز انجام می‌دهند. در لایحه بودجه ۱۴۰۱ نیز در حمایت از کشت فراسرزمینی، دولت مکلف شده تا در واردات محصولات کشاورزی و دامی در شرایط مساوی، اولویت خرید خود را بر شرکتهای ایرانی فعال در حوزه کشاورزی فراسرزمینی قرار دهد.
در کشورهایی مانند برزیل، آرژانتین و ونزوئلا مزیت‌های فراوانی برای کشت فراسرزمینی ایران وجود دارد. با توجه به بارندگی فراوان در آن کشورها تقریبا تمام کشت‌ها به صورت دیم است. میزان بارندگی در این کشورها ۱۰ برابر ایران بوده و کشت در آنجا ارزان‌تر از ایران تمام می‌شود.
زنده باد ایران قوی❤
