بردگی اختیاری | اتین دو لا بوئتی
اگر انسان‌ها کر نباشند، غرش "زنده باد آزادی!" را حتی از زبان جانوران فاقد شعور نیز می‌شنوند. بسیاری از آنها اندکی پس از اسارت می‌میرند: درست همانند ماهی‌ای که از آب جدا مانده باشد. اما اینان (انسان‌ها) چشمان خود را بر نور (حقیقت) بسته‌اند و هیچ رغبتی به حفظ آزادی طبیعی خود نشان نمی‌دهند.
اگر قرار بود حیوانات و وحوش برای خود یک سلسله‌ی پادشاهی تاسیس کنند، اصالت و اشرافیت آنها بر اساس میزان آزادی‌خواهی‌شان معین می‌شد... ما کره‌ی اسب را از بدو تولد در اختیار خود می‌گیریم و به او غذا می‌دهیم و تربیتش می‌کنیم تا دست‌آموز شود و دستورات ما را اجرا کند. با این حال حیوان چنان به سختی رام می‌شود که هر بار دهنه‌ی لگام خود را گاز می‌گیرد و با هر اشاره‌ی مهمیز، روی دست بلند می‌شود و گویی به زبان بی‌زبانی و با حرکات نشان می‌دهد که این عمل را نه به میل و خواست خود بلکه از روی زور و اجبار انجام می‌دهد. بیش از این چه می‌توان گفت؟
وبلاگ بخوان و بیندیش
